Dinsdag 17 januari - Bangkok

Het viel ons mee dat we vannacht goed hebben geslapen. Het hotel waar we op dit moment verblijven (Kao San Palace) ligt midden op Kao San Road, waar het vooral in de avond en begin van de nacht best luidruchtig is met stemmen en muziek. Vooral de bass horen we goed in het hotel. We hebben met oordopjes in geslapen, dan was het goed te doen.

Na wat gegeten te hebben, zijn we richting de rivier gelopen en hebben de waterbus gepakt richting de Wat Arun (tempel van de Dageraad). Wat Arun heeft zijn naam te danken aan de Indiase god Aruna, de god van de dageraad. De enorme prang is trapsgewijs gebouwd in Khmer-stijl. Er zijn meerdere uitsparingen waarin beelden staan van krijgers die zitten op een driekoppige olifant. Rondom de prang staan vier kleinere torens die net zo rijkelijk zijn versierd.

Hoewel je het vanaf een afstandje niet goed kunt zien, is de 82 meter hoge, witgroene toren volledig versierd met honderden, zo niet duizenden bloemenmozaïeken die gemaakt zijn van kleurrijk, oud en gebroken Chinees porselein. Het verhaal gaat dat vroeger veel Chinese schepen aanmeerden in de haven van Bangkok en onderweg scheepsvrachten vol overtollig porselein dumpten. Veel porselein werd gerecycled en gebruikt om tempels, waaronder dus Wat Arun, mee te versieren. Wel leuk om wat achtergrond informatie te hebben. Rondom de Wat Arun zijn een hoop monniken te vinden. Ook vindt je hier, net als in heel Bangkok (wij denken in heel Thailand), heel veel gedenkplaatsen voor de overleden Koning. Veel mensen kopen een bloemenketting en hangen deze aan de gedenkplaats als teken van rouw.

Met een 'crossover' bootje zijn we voor 4 bath p.p. (ongeveer 10 cent) naar de overkant van de rivier gevaren om de Wat Pho te gaan bezoeken. De Wat Pho is de tempel met de liggende Boeddha. Deze tempel is de oudste en grootste tempel in Bangkok. De liggende Boeddha is wel 46 meter lang en 15 meter hoog. De liggende houding van het beeld symboliseert de overgang naar het nirvana (hiernamaals), wat het hoogste is dat een boeddhist kan bereiken. De Thai gelooft dat het aanbidden van het beeld voorspoed, geluk en vrede brengt. Toen we hier naar binnen wilden, moesten we onze schoenen uit doen en zorgen dat we goed bedekt waren. Als vrouw moest je een sjaal over je schouders dragen en een sjaal om je middel. Ik wilde graag foto's maken met behulp van het statief. Buiten heb ik het statief uitgeklapt zodat ik dit niet tussen de drukte hoefde te doen. Toen ik naar binnen wilde lopen werd ik tegengehouden door een vrouw bij de ingang die druk nee schuddend zei dat het statief binnen niet gebruikt mocht worden. Had dat effe eerder gezegd, voor ik dat ding helemaal uitgeklapt had..

Overal zijn tuintjes aangelegd met perfect gekapte bonsai bomen, klaterende watervalletjes, beelden van ambachtslieden en orchideeën die tussen de rotsspleten groeien. De in- en uitgangen worden bewaakt door grote beelden van bewakers die tot in detail zijn uitgehouwen. Ritselende bomen omringen het geheel.

Rondom de Wat Pho zijn drukke straten te vinden waar restaurantjes en winkeltjes met souvenirs te vinden zijn. Toen we ergens een zijstraatje in zijn gegaan kwamen we plotseling op een lokaal marktje terecht tussen smalle straatjes waar ze etenswaren verkochten: vissen, kruiden, insecten en gedroogde inktvissen. Het rook hier heel smerig, maar het was wel ontzettend leuk om te zien. Dat het contrast zo groot is met de drukbezochte straat die 100 meter daarvoor ligt. Je hoeft hier ook niet raar op te kijken als er ineens een scooter door de smalle straatjes van de markt rijdt, met het achterzitje helemaal volgeladen met allerlei producten. Na wat foto's te hebben genomen, en nadat Rens wat filmpjes met de Action Cam gemaakt had, zijn we met de waterbus weer de rivier overgestoken om terug te gaan naar ons hotel.

( https://youtu.be/ntgmQsVtg-s . Dit filmpje hebben we gemaakt van de lokale markt waar we tegen aan liepen. Helaas is de kwaliteit door het uploaden verminderd maar jullie krijgen wel een indruk van wat wij daar gezien hebben.)

'S avonds hebben we weer Pad Thai gegeten bij een streetfood tentje. Deze was iets minder lekker dan de vorige keer. We worden al kieskeurig, merken jullie het? Ach, dan nemen we toch nog gewoon lekker een bananen pannenkoek met nutella? MMM!

We hadden de eerste dag al gezien dat ze behalve voeten massages ook visjes hadden in een bak met water waar je dan met je voeten in kunt zitten. Deze schijnen dan de schilfertjes en alles van je voeten te 'eten'. Het zag er leuk uit en het was redelijk druk, dus we dachten; laten we dat eens proberen! We namen plaats op de bank die aan het aquarium vastzat en staken onze voeten in het water. IEEEW! Ik trok meteen mijn voeten er weer uit. Wat vond ik dat een vies en eng gevoel zeg, die visjes aan je voeten. Ik moest er niets van hebben en heb daarom mijn schoenen maar weer aan gedaan. Rens vond het ook kietelen maar hij hield het wel vol om met zijn voeten in de bak te blijven. Naderhand hebben we nog een voeten massage gedaan, waarbij je in een luie stoel mag gaan liggen. Heerlijk zeg, een half uur je voeten laten masseren voor 150 baht (ongeveer 3 euro) dat hoef je in Nederland niet te proberen!

Woensdag 18 januari - Bangkok/Chiang Mai

Vanmorgen zijn we op tijd opgestaan zodat we de tassen weer netjes in konden pakken en de kamer op konden opruimen. Inmiddels zijn we al vertrouwd geraakt met de winkeltjes zoals de '7/11', uitgesproken als 'seven eleven'. Dit zijn kleine supermarktjes die in elke straat wel te vinden zijn. Hier verkopen ze van alles. Van shampoo tot nagellak, van kauwgum tot verlengsnoeren. En natuurlijk eten en drinken. We zagen al een aantal keer een tosti ijzer achter in de winkel op een tafeltje staan. Hoe komen we aan brood, kaas en ham? Dit was namelijk nergens in de winkel te vinden. Uiteindelijk bleek, dat ze in de koeling voorverpakte tosti's hadden. Deze warmt een dametje uit de winkel dan voor je op, et voila! Een 'heerlijke' tosti.

Na het eten hebben we bij het hotel uitgecheckt en zijn we op zoek gegaan naar een taxi. Dit keer hadden we het idee om de drukke straat Kao San Road uit te lopen, en een taxi om te hoek aan te spreken. Wellicht dat dat zou helpen zodat de chauffeur zijn meter aanzette. 3 taxi's staande gehouden, deze wilde geen meter aan doen. Toen kwam er uit het niets een aardige local op ons af en vroeg waar we heen moesten. Wij verteld dat we naar de luchthaven Don Muang moesten en hij regelde meteen een taxi met meter voor ons. Hadden we nu maar een spoedcursus Thais gevolgd en een aantal uurtjes zonnebank..

Aangekomen op het vliegveld was het even zoeken voor ons. We hadden de avond van tevoren de vliegtickets online geboekt. Maar omdat we online geboekt hadden, hadden we dus geen uitgeprinte boardingpasses. We hebben de streepjescode gescand op een apparaat, waar de stickers voor op de bagage uitrolde. Hiermee konden we naar de juiste balie, waarna we een uitgeprinte boardingpass meekregen. We hebben in een Thais tentje wat gegeten en zijn toen het vliegtuig in gegaan. We waren nog maar net de lucht in, of er werd al van alles aangeboden; eten, drinken, souvenirs, en ga zo maar door. Rens kon net twee sudoku's oplossen of de daling werd al ingezet. Dat is wel even wat anders dan een vlucht van 13 uur..

Aangekomen op de luchthaven van Chiang Mai werd meteen duidelijk dat het een wereld van verschil is met Bangkok. In Bangkok zag je veel hoge gebouwen en veel asfalt. Hier in Chiang Mai zijn er bijna geen hoge gebouwen en er is veel groen langs de wegen. Ook viel het op dat er geen 'normale' taxi's door de stad rijden die je zomaar aan kunt spreken. In Bangkok hoefde je je hand maar op te steken of ze stonden in een rij bij je om je naar je volgende bestemming te brengen. Hier ging dat even anders. Wij als doorgewinterde Nederlanders hadden het idee om buiten het parkeerterrein van de luchthaven een taxi aan te spreken. Met de gedachte dat het dan wat makkelijker was om over de prijs te onderhandelen. Echter, zagen we buiten deze parkeerplaats helemaal geen taxi's meer rijden!

Na een stukje te hebben gelopen stopte er een rode pick-up truck naast ons waar een norse, dikke, zwetende Thaise man in zat. We noemde de plaats waar we moesten zijn, hij knikte ja en wees achter in zijn truck. Ik zag Rens nog bedenkelijk kijken, maar ik dacht: kom op, we moeten wat meer vertrouwen hebben en we gokken het erop!

Voor de zekerheid hadden we toch onze offline navigatie app (Maps.me) aangezet, en zagen we na een tijdje dat deze chauffeur totaal de verkeerde kant op reed. We hebben de chauffeur laten stoppen en zijn zonder te betalen weggelopen. Een Engelse jongen die bij ons in de truck zat, stapte ook uit. Hij verbleef al wat langer in Chiang Mai en wist ons te vertellen dat er hier geen normale taxi's rondrijden die je zomaar kunt aanspreken langs de weg. Hadden we dit maar eerder geweten.. We zijn een guesthouse in de buurt ingelopen, en hebben gevraagd of zij een taxi voor ons konden regelen naar de plaats van het hotel dat we op internet gevonden hadden (nog niet geboekt). De mevrouw achter de balie sprak gebrekkig Engels en kon het ook moeilijk verstaan aan haar gefronste wenkbrauwen te zien. Maar ze sprak een rode pick-up truck aan (ja, voor haar stopte ze wel..) en ze regelde in het Thais met behulp van onze navigatie app dat we bij ons hotel zouden komen. Waren wij even blij dat het dit keer wel goed ging. Zie je, toch wat meer vertrouwen in de mens hebben.

Bij aankomst bij het hotel waren we blij verrast. Het zit in een jungle achting gebied en het hotel staat op houten palen. De eigenaar stond achter de balie en sprak tot onze verbazing best goed Engels. Best goed Engels betekend hier in Thailand dat je je verstaanbaar kunt maken. Goede zinnen maken kunnen ze niet. Maar goed, met handen en voeten kom je ook een heel eind, en wij zijn ook geen toppers in Engels. Over de prijs hebben we wat onderhandeld, waarna we geboekt hebben voor 2 nachten. Als het goed zou bevallen, kunnen we altijd nog nachten bij boeken. Omdat het voor de taxi chauffeurs blijkbaar lastig te vinden is, gezien het niet binnen 'the old town' ligt, vroegen wij ons af hoe we dat in het vervolg konden doen als we voor een excursie of wat dan ook weg wilde gaan. De oh zo vrolijke eigenaar vertelde dat we dan gratis gebruik kunnen maken van een pendeldienst naar de stad. Ideaal! We zagen ook veel folders liggen bij de receptie. We namen er een aantal mee naar de kamer en hebben later aan de eigenaar gevraagd of hij wat dingen voor ons zou kunnen reserveren. En dat deed ie maar al te graag. Wat we nu op de planning hebben staan, is voor morgenavond een 'cooking class', waarbij we beide 5 gerechten naar keuze gaan maken en een dagtrip naar een olifantenreservaat waar we de olifanten gaan wassen en voeren en waar we dingen te horen krijgen over het verblijf van de olifanten. Over de transfers hoeven we ons geen zorgen te maken, want we worden bij ons hotel opgehaald en we worden hier ook weer afgezet als het afgelopen is. We hebben er nu al zin in!

Vanavond zijn we even naar de 'night market' in old town' geweest. Ook hier was, net als in Bangkok, weer van alles te koop. Kleding, eten, sjaals, zeepjes, en noem het maar op! Wat hier ook op de markt lag, en wat we in Bangkok niet gezien hebben, dat waren gedroogde insecten in fotolijstjes; IEEEW! Nu maar hopen dat we die in het echt niet tegenkomen!

We zijn door Kay (iemand die hier in het hotel werkt) gebracht, en hij heeft ons ook weer opgehaald. We kregen zijn telefoonnummer en konden bellen als we weer terug wilden. Op de heenweg zaten we met twee Duitse vrouwen in de auto. Met hen hebben we afgesproken om ook weer samen terug te rijden. We spraken een tijd en plaats af en zijn daar toen opgehaald door Kay.

Tot de volgende blog!

p.s. Foto's proberen we weer te uploaden onder het kopje 'foto's' rechts bovenin.