Koh Lanta - Bangkok

Zaterdag 4 februari - Koh Lanta

Heerlijk, zo'n dagje zonder plannen. Gewoon helemaal niks doen en van het mooie weer genieten. Omdat ons hotel aan het strand ligt, hebben we het grootste gedeelte van de dag daar doorgebracht, afgewisseld met af en toe een plons in het zwembad.

En ja hoor, vanavond hebben we de camera meegenomen om de zonsondergang op de foto te kunnen zetten. Statief mee en het strand op. Eind van de middag zie je een hoop mensen met hun camera over het strand lopen om het beste plekje uit te zoeken voor een goede foto. Je hebt er wel even drie kwartier geduld voor nodig, maar het is absoluut geen straf! Doordat het een klein beetje bewolkt is, lijken de kleuren zich uit te strekken over de hele lucht; prachtig gezicht.

Na de foto's zijn we over het strand gaan lopen en zijn toen bij een tentje gaan zitten dat er leuk uit zag. Allemaal lampionnen aan de bomen en er was live muziek op de achtergrond. We bestelden een calzone pizza, want we hadden even geen trek in alweer Thais eten. Helaas was het geen calzone pizza zoals we die in Nederland gewend zijn, een dubbelgevouwen pizza. Het was een gewone platte pizza zoals alle andere pizza's. Ach, het smaakte prima.

Zondag 5 februari - Koh Lanta

's Ochtends hebben we bij de receptie van het hotel een nacht extra geboekt. Op deze manier kunnen we een dag langer relaxen hier, en hoeven we maar 1 dag te reizen richting Bangkok. We worden dan met een mini bus opgehaald bij het hotel, rijden in 2 uur tijd naar de Airport in Krabi en vliegen dan naar Bangkok. Dat leek ons een beter idee dan eerst met de boot naar Krabi, daar overnachten en de volgende dag vliegen naar Bangkok. Gelukkig was het geen probleem om een nacht langer te blijven, dus dit was allemaal zo geregeld.

Ook hebben we geregeld dat we vandaag een scooter tot onze beschikking hadden. Het eiland is niet groot; zo'n 7 bij 22 kilometer, maar te voet kom je niet zo ver hier. Aangezien we toch wel wat van het eiland wilde gaan bekijken en wilde zoeken naar leuke plekjes om te snorkelen, besloten we om een scooter te huren. Ook hier kostte het weer geen drol, 250 baht voor heel de dag, inclusief 2 helmen. Omgerekend zo'n 6 euro. Dan moet je er nog wel benzine in gooien, voor zo'n 40 baht per liter. Ze rijden hier nog net niet op water.

Omdat we het ontbijt bij het hotel gister nogal tegen vonden vallen (scrambled eggs wat er uit zag als snot) hebben we via Tripadvisor, ook wel trippie genoemd, een leuk restaurantje gevonden om te ontbijten.

Het restaurantje heette Kunda en werd door 1 vrouwtje gerund. Het is maar goed dat we dit via trippie hadden gezien, want vanaf de weg hadden we dit echt nooit kunnen vinden! Eerst loop je een klein winkeltje in, vol met houten beeldjes en vergeven van de wierook lucht, waarna je (als je een beetje bukt zodat je je hoofd niet stoot) een schattig overdekt bamboo hutje in loopt met allemaal kussens op de grond waar lage tafeltjes bij staan. Het ziet er een beetje zweverig en hippie achtig uit, met de filosofische teksten die aan de bamboo muren hingen, en door de muziek die er gedraaid werd. De sfeer deed wel heel relaxt aan, en dit was wel iets dat wij echt in onze gedachten hadden als we aan Thailand dachten voor we hier naartoe reisden. We bestelden beide een energizer en een smoothie, en wachtten geduldig af. Doordat het vrouwtje de tent in haar eentje runde, moesten we even wat langer wachten dan normaal. Maar door alle teksten, beelden en planten om ons heen hadden we genoeg om te bekijken.

De energizer bleek een flinke schaal met muesli, yoghurt en verse ananas, watermeloen, banaan en gedroogde cranberry: MMM! Dit smaakte echt heerlijk. Even wat anders dan de pancakes, omeletten en toasts die we vaak in hotels voorgeschoteld kregen. Ook de smoothies waren heerlijk, bij elke slok voelden we ons gezonder!

Na het ontbijt wilde we de scooter weer opstappen, konden we het sleutelgat niet meer vinden. HUH!? Wat hebben we nu weer verkeerd gedaan? Wij hebben iets met scooters en dingen die niet (lijken) te werken. Gelukkig stond er een Engels sprekende man naast ons, dus hij kon ons helpen. Blijkt dat er niet alleen op het standaard een beveiliging zit, maar ook op het slot. Wanneer je deze scooter op slot zet, schiet er een soort plaatje voor het slot waardoor het slot niet meer te zien is. Dan sta je raar te kijken hoor, waar moet die sleutel nou in!? Maar op de achterkant van de sleutel zit een dopje waar je dat plaatje mee weg kunt draaien van het slot.

Volgens verschillende internetsites zouden in het zuiden de meeste strandjes te vinden zijn waar je goed kunt snorkelen. Helaas zijn wij deze niet tegengekomen, want de strandjes waar wij gestopt waren, zwommen bijna geen vissen.

We besloten om een stukje door te rijden, naar het National Park van Koh Lanta. We stopten bij het houten hutje, waar we een kleine bijdrage moesten betalen voor het bezoeken van het 'Park'. Op het bankje naast het hutje zaten al 2 aapjes, nieuwsgierig te kijken of er nog iets voorbij kwam wat ze af konden pakken om op te eten. Althans, 1 aap was vooral op eten gefocust. De rechter aap was bezig met flink krabben aan zijn eigen kruis. Tja, je moet er maar net jeuk hebben..

Na het houten hutje moesten we onze scooter parkeren en te voet verder het park in. We kwamen nog een aantal aapjes tegen, die in bedwang werden gehouden door de mensen die hier rondlopen in legerpakjes. Zij schieten soms met een katapult en besjes naar de aapjes als ze ergens komen waar dat niet mag of ze spullen van mensen dreigen af te pakken. Ach, wij hadden er geen last van. Wij vonden het alleen maar leuk als de aapjes wat dichter bij ons kwamen. Wel zorgden we er voor dat de tas die we bij ons hadden op slot zat met een hangslotje zodat ze deze niet zomaar open konden maken.

De natuur is hier super groen. We merken dat de temperatuur hier flink meer is dan bij het hotel. Het voelt een stuk vochtiger, en het zweet gutst overal waar het gaan kan. Er vliegen veel grote vlinders hier, die we helaas niet op de foto kregen maar wel heel mooi waren. Ook was er langs de baai een heuvel met daarop een kleine witte vuurtoren. We zijn naar boven geklommen en hebben aan de voet van de vuurtoren, in de schaduw even het vocht bij gedronken wat we onderweg via onze poriën verloren waren. Eenmaal weer beneden gekomen doken we in de zee om even af te koelen. Nou ja afkoelen, het water was warm dus echt afkoelen was het niet. Maar we voelden ons enigszins afgekoeld toen we hier uit kwamen.

Omdat we 's avonds weer in een gezelllig en goed restaurantje wilde eten, hebben we trippie weer even aangeslingerd. Dit keer kwam er een restaurantje uit vlak bij de pier waar we Koh Lanta op gekomen zijn. Wederom hadden we dit nooit gevonden zonder de app, want aan de straatkant zag het er echt niet uit. Op de app stond dat je via een trap naar de tuin kon lopen, die achter het restaurant te vinden was. En inderdaad, toen we de trap op liepen zagen we de tuin. Het had een beetje een Italiaanse sfeer, met rood/wit geblokte kleedjes op tafel. Super schattig! En het eten was ook echt heerlijk! Rens had een grote sparerib, dat ding was zowat een halve meter lang. En ik had quesadillas met kip MMMM! Na het eten zijn we op de terugweg nog langs een overdekt marktje gereden met de scooter, waar we nog een souvenir voor thuis hebben gekocht.

Maandag 6 februari - Koh Lanta

Vandaag de laatste dag zon, zee en strand. Heerlijk nog van het niks doen en het lekkere weer genieten. Tijdens het luieren liet Rens zijn telefoon vallen op de grond, dat was wel even minder.. Scherm van zijn telefoon aan diggelen. We proberen als we thuis zijn wel een adresje te vinden om dit te laten maken.

Na zoveel dagen shithead (kaartspel) gespeeld te hebben, weet Rens het nog steeds vaker van mij te winnen dan ik van hem, GRRRR. Nog vaker oefenen dan maar..

Dinsdag 7 februari - Koh Lanta/Krabi/Bangkok

We zouden om 08.40 uur opgehaald worden door een mini busje, om vervolgens naar Krabi Airport te rijden. Ze waren 'prima' op tijd, kwart over 9 kwam de bus aan rijden, niks aan de hand toch? Nee hoor, we hebben geen haast.. We stapten in de bus, en na ons was er nog maar 1 plekje in de bus vrij. Na 10 minuten stopte de bus en stapten er 2 mensen in inclusief grote koffers. HOE DAN!? Ja precies, dat dachten wij ook. Nu zal de chauffeur wel in 1x doorrijden naar de Airport. Nou, nee dus. De chauffeur had het drukker met zijn telefoontjes beantwoorden dan met op de weg letten, dus wij zaten met samengeknepen billen in die bus. Inhalen voor een bocht of een heuvel, waarom niet? Ineens trapte hij op zijn rem, gooide zijn stuur naar rechts en reed de berm in, zo met de neus van de bus bijna in een houten huisje van iemand. Wij keken elkaar verbaast aan, maar niemand leek het raar te vinden. De chauffeur was druk aan het praten via zijn telefoon en we hebben zo wel 10 minuten stil gestaan zonder te weten wat er aan de hand was. Hij draaide de bus, en we reden 100 meter terug, waarna we weer omdraaide en de weg vervolgde richting de luchthaven. Vreemd dit, heel vreemd. Maargoed, Thailand zou Thailand niet zijn als alles ging zoals je zou verwachten hè! Het motto hier; verwacht niks dan kan het alleen maar meevallen. En ja, ik moet ze eigenlijk wel gelijk geven, want het komt altijd weer goed. Maar je moet niet vragen hoe...

Na de busrit en de vliegreis zijn we met een streekbus vanaf de luchthaven naar het treinstation Mo Chit gereden en van daaruit met de skytrain naar het treinstation dat naast ons laatste hotel zou liggen. Dat reizen gaat ons inmiddels wel makkelijk af, met de bus en de trein.

Het hotel waar we nu zitten is van Novotel, en is gelegen in het zakelijke en luxere gedeelte van Bangkok. Dat is even wat anders dan de Bangkok die we de eerste dagen hebben mogen zien!

De kamer is super luxe en mooi. Voor het eerst zien we geen vieze beesten als we omhoog kijken terwijl we op de wc zitten. Ook wel eens lekker, gewoon een mooi wit gestuct plafond zonder scheuren, gaten en vochtplekken. Maar goed dat we dit als laatst hebben gedaan en niet als eerst, dan zouden de andere hotels wel erg tegengevallen zijn!

In de buurt van dit hotel, twee treinstations verder, zou het grote winkelcentrum Siam zich bevinden. Hier zouden winkels zitten van duurdere merken en een hoop restaurantjes om lekker te eten.

Op de derde verdieping zagen we bij een restaurant iets wat we er zo leuk uit vonden zien dat we naar binnen zijn gegaan. Er stonden tafels met daarop een kookplaatje met een grote pan met kokende bouillon erin. We konden, net als bij het welbekende sushi restaurant in Nederland, op een tablet aanklikken wat we wilde hebben. Je kon kiezen uit verschillende stukken vlees/vis/groenten en noodles. Het zag er heel leuk uit, het was ook leuk om te doen, maar echt bijzonder van smaak vonden wij het eigenlijk niet. We moesten dit ook allemaal met stokjes eten, en dat zag er voor de Thaise bevolking heel grappig uit. Alsof wij iemand soep zouden zien eten met een vork, of spaghetti alleen met een lepel. Onbegonnen werk dus. Morgen maar weer een 'normaal' restaurantje uitzoeken.

En oh ja, Rens heeft hier in een telefoonzaakje het scherm van zijn telefoon laten vernieuwen. Het zal niet het originele Apple scherm zijn wat er nu op zit, maar het ziet er netjes uit, werkt perfect, en het was voordeliger dan in Nederland!

Woensdag 8 februari - Bangkok

Jeej, vandaag eindelijk naar een floating market! Driftig op zoek geweest op Tripadvisor om er eentje te vinden waar het niet al te toeristisch is en die echt de moeite waard is. We hadden er een gevonden; Khlong Lat Mayom floating market. We gingen met de trein, moesten 1 keer overstappen, en het laatste stukje reisden we met een taxi. en ja hoor, zonder moeite, MET de meter aan. Hoppatee, kat in het bakkie. Dachten we. De taxichauffeur zat onderweg al druk tegen ons te praten, maar we konden er geen woord van verstaan want het was allemaal in het Thais. De beste man probeerde ons iets duidelijk te maken, maar we hadden geen idee. Maar toen we daar aan kwamen wisten we wat; wat zien we, water en een leeg zandveldje. Toen ineens kon de beste man twee worden Engels; only saturday. Fijn. Goed ingelezen maar niet heus. Ach, einde van de vakantie, dat zal het wel zijn. De meneer heeft ons teruggebracht naar het treinstation en we zijn met de trein naar Lumphini Park gereden. Dit is een soort Central Parc maar dan hier in Bangkok. We hebben het idee dat er voorbereidingen getroffen werden voor een belangrijk bezoek. Aan het begin stonden allemaal grote tenten met daarin rijen met stoelen en vooraan een microfoon en vaak een grote afbeelding van de overleden koning. In het midden van het park had je hier geen last van en kon je gewoon een stukje lopen of aan het water zitten. Na een aantal foto's te hebben gemaakt hebben we heerlijk aan het water zitten ontbijten.

Omdat dit onze laatste dag in Thailand is, wilde we nog een laatste keer naar Kao San Road, de straat waar het voor ons allemaal begonnen is. We waren nog op zoek naar wat souvenirs, en dit was hier de uitgelezen plek voor. Na twee uur slenteren hadden we het wel weer gezien. Ze lullen hier ook maar wat over die prijzen hoor. Je wordt opgelicht waar je bij staat. Bij de ene kraam kost iets 500 baht en bij de volgende 1200 en dan weer 700. Kortom, onzin. Heel de vakantie al aan het afdingen, en nu ook weer. We zijn er nu wel ff klaar mee hoor. Geef ons maar weer gewoon de winkels in Nederland waar je gewoon moet betalen wat er op het kaartje staat. Je hebt niet altijd zin om weer te gaan onderhandelen. Of klinkt dit heel gek?

We spraken de eerste beste taxi aan om ons naar het treinstation te brengen met de meter aan, en hij zei meteen ja. Ongelofelijk, heel de vakantie nog geen een taxi op eigen houtje met een meter laten rijden en nu twee keer achter elkaar. We worden er nog eens goed in. Ik denk dat onze tactiek veranderd is! We vragen niet meer 'how much' als we de bestemming hebben gezegd, maar zeggen gewoon 'with meter' en als ze nee zeggen lopen we naar de volgende. Dat naar de volgende lopen was vandaag niet eens nodig! Wat een mazzel.

Een 'gewoon' restaurant hebben we vanavond wel gevonden. Lekker ordinair bij de KFC gegeten in het Siam winkelcentrum. Heerlijk met je handen eten, veel makkelijker dan die rot stokjes!

Terwijl ik dit schrijf, is Rens al druk zijn backpack aan het inpakken. 25 dagen, 6 uur film en 1600 foto's verder, is het einde van onze vakantie nu echt dichtbij. Morgen om 09.00 uur vertrekken we richting de luchthaven en vliegen we 12.50 uur van Bangkok richting Amsterdam. We zien wel op tegen de lange vliegreis, maar vinden het wel een prettig vooruitzicht om weer naar huis te mogen gaan.

Het was een ongelooflijk mooie, spannende en gave reis en we zijn super blij dat we dit allemaal hebben kunnen doen. En niet al te onbelangrijk, de relatietest waar we eerder over spraken, die is met vlag en wimpel behaald!

Hieronder in het kort ons reisschema met daarbij behorende hotels. Misschien niet echt interessant voor jullie, maar voor ons zelf vinden we het wel leuk om dit er bij te bewaren.

Hotels:
Khao San Palace - Bangkok - 3 nachten
Wiang Kum Kam hotel - Chiang Mai - 4 nachten
Belle Villa Hotel - Pai - 3 nachten
Chana Place - Chiang Mai - 1 nacht
Samed Club - Ko Samed - 3 nachten
Ao Nang Cliff View Resort - Ao Nang - 2 nachten
Phi Phi Banyan Villa - Koh Phi Phi - 3 nachten
Banana Beach Resort - Koh Lanta - 4 nachten
Novotel Hotel - Bangkok - 2 nachten

Vluchten:
Amsterdam -> Bangkok
Bangkok -> Chiang Mai
Chiang Mai -> Pattaya
Bangkok -> Krabi
Krabi -> Bangkok
Bangkok -> Amsterdam

Super leuk dat jullie al onze reisverhalen hebben meegelezen en we vonden het gaaf om jullie reacties te lezen! We hopen dat jullie op deze manier ook een beetje mee hebben kunnen genieten van onze reis.

Heeeeeeeel veel liefs en tot weer in Nederland!

Rens & Dominique

P.S. Foto's volgen later!

Ao Nang - Koh Phi Phi - Koh Lanta

Dinsdag 31 januari - Ao Nang - Koh Phi Phi

Vanmorgen zijn we uit de jungle vertrokken met een minibus richting de pier in Krabi, vanuit daar zijn we met de boot over gevaren naar het eiland Koh Phi Phi. Koh Phi Phi heeft twee eilanden, Koh Phi Phi Don, waar de hotels zich bevinden en Koh Phi Phi Leh, waar alleen de natuur te zien is maar waar geen mensen wonen.

Tijdens de boottocht konden we lekker boven op de boot zitten. Het windje zorgde ervoor dat het goed te doen was zo vol in de zon. Ideaal, tijd genoeg om de blog te schrijven die hiervoor online is gekomen. Ik kan me vervelendere 'werkplekken' bedenken. Op de boot heerst een heel relaxte sfeer. Er zitten wat mensen aan de rand met hun voeten bungelend buiten de boot, anderen zitten in een kring en spelen een spel kaarten en drinken bier. Ook zijn er mensen die gewoon een boek lezen of simpelweg op de grond liggen en hun roes uit slapen. De twee uur die de boottocht duurde, waren in ieder geval zo voorbij.

We kwamen aan bij de pier op Koh Phi Phi. Dat het toeristisch zou zijn wisten we, maar toch kwam het wel op ons af. We hadden wel van tevoren wat foto's bekeken van Koh Phi Phi, waar je mooie witte strandjes ziet met helderblauw water. Ja, het helderblauwe water dat kwam aardig in de richting, maar een strandje was er niet echt te zien. Bij de pier dreven ontiegelijk veel longtailbootjes en nog wat grote boten waar mensen (zoals wij nu) langere overtochten mee maken naar andere eilanden. Aan het begin van onze vakantie keken we nog op van een longtailbootje, inmiddels valt het ons al niet meer op. Behalve dan dat het motortje van zo'n bootje ontiegelijk veel herrie maakt en er bij het optrekken veel zwarte rook vrij komt. In Nederland wordt er met alles op het milieu gelet, hier hebben ze daar nog nooit van gehoord. Oh nee dat is niet waar wat ik zeg. Je moet wel na het poepen en piesen je toiletpapier in een plastic zakje doen en die in de prullenbak gooien. Heel goed bezig jongens, daar schie(ei)ten we echt wat mee op!

Maargoed, om nog even verder te gaan op het beeld dat we hadden van dit eiland: het valt tot nu toe een beetje tegen. Bij aankomst op de pier staan er tientallen mensen met bordjes met zogenaamd de 'mooiste' en meest 'luxe' hotels of proberen je een excursie aan te smeren. We hebben ze voor het gemak maar niet aangekeken en zijn doorgelopen tot we ons hotel tegenkwamen.

Omdat onze kamer nog niet klaar was, zijn we eerst wat gaan eten in een drukke straat. Later zijn we ingecheckt en zijn we wat rondjes gaan lopen in de buurt. Alles draait hier om toerisme. Waar je in Bangkok of Chiang Mai nog mensen zag lopen die gewoon naar school of hun werk (kantoor) gingen, zie je hier alleen mensen die een eigen kraampje of winkeltje hebben. Net als in Ao Nang lijkt de mentaliteit hier ook anders, ze zijn minder vriendelijk en behulpzaam. Ook de prijzen liggen hier dicht tegen de Europese prijzen aan, wat een groot contrast is met het midden en Noorden van Thailand.

Onderweg zagen we bij een tentje een bord hangen met een excursie die al om 06.30 uur zou beginnen. We informeerden wat deze excursie precies inhield en het sprak ons wel aan. De reden dat het zo vroeg begon, is dat we dan de grootste drukte van de dag voor zouden zijn, omdat de meeste pas om 10.00 uur beginnen. We besloten om voor morgen tickets te kopen. Ben benieuwd.

Woensdag 1 februari - Koh Phi Phi

Daar stonden we hoor, om 06.00 uur bij het tentje waar we de tickets gekocht hadden. We werden voorzien van koffie en thee, en zijn om 06.30 uur met de 8 anderen die mee gingen naar de pier vertrokken om in het longtailbootje te stappen.

We voeren richting het eiland Koh Phi Phi Leh, om als eerst Maya Bay te bezoeken. Deze baai is bekend geworden door een opname in de film James Bond. Het was dat het onderdeel was van deze excursie, maar hier hoefden wij op voorhand niet persee naartoe.

Toen we daar aankwamen stopte de man met varen en zei dat we uit moesten stappen en verder moesten gaan lopen door het water. Wat een grap, we moesten denk ik wel 100 meter door het water lopen om bij het strandje te komen. Bleek dat er zo veel rotsen in het water lagen dat de boot niet verder kon varen. Omdat we zo vroeg waren, was het nog een soort eb. We konden 2 uur rondlopen daar, en dan zou het na die twee uur vloed zijn en zouden we gewoon in de boot kunnen stappen. We hadden er een hard hoofd in, maar het bleek echt zo te zijn. Ja, ze zeggen hier wel vaker iets, maar dat moet je dan met een flinke korrel zout nemen. Wat zeg ik, neem maar een heel vaatje.

Na Maya Bay vertrokken we naar een andere baai waar ik de naam niet meer van weet. Hier kregen we de gelegenheid om rond de boot te snorkelen en nadien wat verse ananas op de boot te nuttigen.

Onder water was hier meer te zien dan op Koh Samed. We hebben niet alleen gestreepte visjes gezien, maar nu ook zwarte visjes, grote blauwe gestipte vissen en grote zee egels. Helaas was het koraal niet meer wat het hoorde te zijn. Sporadisch zag je ergens ineens een paars of rood stuk koraal, maar het merendeel was versteend en wit geworden.

We zijn hierna nog gestopt bij een Lagoon. Wederom prachtig. Het blauw/groene water in contrast met de bruine rotsen waar weer allemaal bomen tegenaan groeien, het blijft ons nogsteeds elke keer weer verbazen dat het zo mooi kan zijn. Het verveeld nooit!

Na de Lagoon voeren we langs de Viking Cave, wat dit moest voorstellen, geen idee. Maar het was een gat in een rots waar door mensen met allemaal bamboestokken was geprobeerd om iets te fabriceren waarvan wij niet weten wat het was. Kortom, gauw door naar de volgende.

En ja hoor, dit was het leukste van heel de excursie; Monkey Beach. We waren nog niet aangemeerd of er sprong al een aapje op de boot. Hij rende meteen naar achteren waar hij een plastic tasje pakte met afval van etenswaren. Hij griste het mee en maakte hem zo bij het knoopje open zoals een mens dat ook zou doen. Wat een geweldige binnenkomer! We deden voor de zekerheid maar onze tassen op slot met de slotjes die we mee hadden genomen, zodat ze die niet open konden maken en er iets uit konden pakken. Je ziet dat de aapjes hier al zo aan de mensen gewend zijn, je kunt ze zelfs aaien en ze pakken het eten of drinken zo uit je hand. Zelfs een seven-up flesje is niet veilig hier, ze klokken het zo met twee handen achterover. Geweldig. We hebben het geprobeerd te fotograferen, en het staat ook op de filmpjes. Hier gaan we nog vaak aan terugdenken.

De excursie was om 11.00 uur afgelopen, waarna we zijn gaan lunchen bij een strandtentje en daar hebben we de rest van de middag lekker gezeten met een boekje en Chang biertje.

Donderdag 2 februari - Koh Phi Phi

Vanmorgen werd ik ziek wakker, en kreeg ik begin van de middag ook koorts. We zouden vandaag met de boot naar het eiland Koh Lanta gaan om daar nog een aantal dagen te verblijven voor we weer aan de terugreis zouden gaan beginnen. Helaas, dit moest in ieder geval 1 dag uitgesteld worden, want zo ging ik niet die boot op.

Rens heeft het hotel dat we geboekt hadden op Koh Lanta geannuleerd, heeft geregeld dat we nog een nacht in dit hotel konden blijven en dat de bootticket omgeboekt kon worden naar een andere dag. Alles is geregeld, wat is het toch een schatje hè?

Veel slapen, veel fruit eten en goed drinken. Dan zal het morgen hopelijk weer over zijn.

Vrijdag 3 februari - Koh Phi Phi/Koh Lanta

Yes, ik had vanmorgen geen koorts meer. We konden verder. Om 11.30 uur de boot richting Koh Lanta. We moesten helaas een ander hotel uitzoeken omdat het hotel waar we naartoe hadden willen gaan al volgeboekt zat voor komende drie dagen. We kozen voor Banana Beach Resort, waar we na de boottrip door een scooter tuk-tuk naar toe werden gebracht. Scooter tuk-tuk, ik zie jullie denken, waar heb je het over? Dat is een scooter waar aan de zijkant een karretje vast zit als een soort zijspan. Dat karretje is overdekt en heeft twee bankjes waar we op konden zitten en onze tassen kwijt konden. Wat een bijzonder vervoersmiddel, maar ondenkbaar uit Thailand.

Het resort heeft een heerlijk zwembad, en vanuit het zwembad loop je zo het strand op of het restaurantje binnen. Of nou ja, restaurantje.. Je kunt er eten en er staan tafels en stoelen, maar het ziet er meer uit als een soort strandbarretje waarvan de helft overdekt is met een rieten dak en de andere helft op het strand staat en waar lampionnen in de bomen boven hangen. In de avond ziet dit er heel schattig uit, en hebben hier daarom ook lekker gegeten vanavond. Morgen zullen we wel weer in de buurt rond gaan kijken wat er allemaal te zien en te doen is.

En oh ja, de zonsondergang is hier zo mooi te zien vanaf het strand. De lucht kleurt grotendeels oranje als de zon bijna onder is. Dit moet vastgelegd worden met de camera! Die moeten we morgen dan maar meenemen..

Nog drie nachtjes in dit hotel en dan vliegen we terug naar Bangkok. Daar verblijven we twee nachten en vliegen dan terug naar Nederland. Nu komt het einde wel heel dichtbij hoor. Reden om nog even keihard te genieten hier!

Tot blogse!

Groetjes,

Rens & Dominique

Ko Samed - Ao Nang (Krabi)

Zaterdag 28 januari - Ko Samed

Helaas hadden we gisteren bij het zwembad wat last van geluidsoverlast. Kennelijk waren ze op het resort bezig met renoveren, en waren deze dag de huisjes rondom het zwembad aan de beurt. Ter compensatie konden we gebruik maken van het zwembad in een nabij gelegen resort, maar hier hebben we geen gebruik van gemaakt. We zijn lekker op het strand gaan liggen en eind van de middag waren ze bij het zwembad klaar en hebben we daar de laatste zonuren versleten.

Omdat we meer wilden zien van het eiland, en ons hotel wat afgelegen van het dorpje lag, hebben we vandaag een scooter gehuurd. We zijn het eiland over gereden. Zo groot is het eiland niet, we hebben van horen zeggen dat het ongeveer 3 bij 7 kilometer groot is. Er zijn ook maar 2 wegen: 1 weg heen, en 1 weg terug. Verdwalen zou dus niet lukken. Als allereerst zijn we naar het zuidelijkste puntje van het eiland gegaan, Ao Klang. Hier viel het wat ons betreft een beetje tegen dus zijn terug naar het dorpje gereden, wat ongeveer op de helft van de route ligt. Hier hebben we snorkels gekocht en zijn naar de baai Ao Phao gereden, waar we de rest van de middag gebleven zijn. Bovenaan de berg moesten we onze scooters parkeren, en we vervolgden onze weg te voet naar beneden richting de prachtige baai met wit zand en azuurblauwe zee. Wouw! In 1 woord: WOUW! Echt druk was het hier niet, dus ideaal om onze snorkels eens uit te proberen. We liepen de zee in en zagen de gekleurde vissen al naast ons zwemmen. Ik kon niet wachten om ze onder water te bekijken! Ik zette mijn duikbril op en zwom meteen richting de rots die links naast ons gelegen was. Enthousiast kwam ik na een tijdje boven om te roepen wat voor moois hier allemaal onder water te vinden was. Ik zag dat ik al een eind was afgedreven, en dat Rens druk gebaren maakte die er op leken alsof het niet helemaal lukte. Bleek bij het opzetten van de duikbril dat hij telkens los schoot. We hebben geruild van duikbril en dit leek te werken; weer een vrolijke Rens, dus ik was ook gelukkig!
Met de action cam hebben we geprobeerd om het op video vast te leggen, maar of dit gelukt is dat weten we nog niet.
Omdat we vanavond de zonsondergang wilden filmen, zijn we eind van de middag richting het hotel gereden om ons om te kleden en het statief voor de camera en die voor de action cam te halen. We zijn naar het hoogste viewpoint van het eiland gereden, zette onze camera's klaar voor de zonsondergang en hebben genoten van een lekker koud Thais Chang biertje: proost!

Zondag 29 januari - Ko Samed/Bangkok/Ao Nang (Krabi)

We hebben vakantie, maar vanmorgen moesten we wederom weer vroeg ons bed uit. Tassen waren grotendeels al ingepakt, alleen nog de laatste dingetjes erin, even ontbijten en dan met de taxi richting de pier waar we om 08.00 uur met de boot richting de pier op het vaste land (Ban Phe in Rayong) zouden varen. Wanneer er 08.00 uur gezegd wordt hier, kun je er gerust een half uur bij optellen, want op tijd zijn lijken ze hier niet te letten.

Bij de pier hebben we geregeld dat een minivan ons op zou komen halen waarmee we naar Bangkok zouden gaan. Om 09.30 uur vertrok de bus. De rit zou 3 uur duren, volgens andere backpackers. Eenmaal in de bus tikten we op onze telefoon de route in naar Bangkok, en kwam er in beeld dat de rit 6 uur zou duren. Shit, dat was niet de bedoeling! Om 16.30 uur hadden we een vlucht geboekt, dus door om 08.00 uur te vertrekken dachten wij ruim om tijd te zijn zodat we op het vliegveld nog even wat konden eten en onze telefoons op konden laden. We probeerden ons niet al te druk te maken, de andere backpackers praatten toch uit ervaring?!! Toch merkten we dat we ons niet helemaal om ons gemak voelden. Na een uur stopten we ergens langs de highway bij een 7/11 winkeltje waar we even 10 minuten rust hadden. Toen we het winkeltje uit kwamen lopen, zagen we de bus nergens meer staan, en onze backpacks lagen achterin die bus! We keken druk om ons heen en zagen toen vanuit de verte de buschauffeur op zijn dooie gemakkie aan komen lopen alsof er niks aan de hand was. Nee hoor meneer, we dachten alleen dat we al onze spullen kwijt waren en we ergens in de middle of nowhere stonden zonder bereik op onze telefoon. Dat was de eerste opluchting, we konden weer verder. Na een tijdje kwamen we ineens langs een verkeersbord: Bangkok 100 km. Pfiew! Tweede opluchting, we gaan het vliegtuig gewoon halen.

We reden de drukke stad Bangkok binnen en kwamen aan bij het busstation Ekkamai. Vanuit hier zijn we gelopen naar het treinstation, waar we de skytrain pakte naar het eindstation Mo Chit. Het laatste stukje richting de AirPort Don Muang zouden we met een taxi of bus af moeten leggen. Omdat we er al een hele reis op hadden zitten, hadden we ons voorgenomen om gewoon een taxi te pakken die ons rechtstreeks af zou zetten op het vliegveld. Beneden langs de weg aangekomen, zien we ineens een stadsbus langs de stoep stoppen met daarop A1. Bij het verlaten van het treinstation had ik gezien dat de bus A1 langs het vliegveld zou komen. We stapten in en vroegen nog gauw aan de chauffeur of hij langs het vliegveld gaat. De chauffeur, die er met zijn gerimpelde gezicht oud uit zag, knikte ja en maakte een gebaar met zijn handen dat we snel moesten gaan zitten. Na 2 stops kwamen we aan bij de luchthaven.

Het reizen met het vliegtuig valt ons echt heel erg mee. Omdat we de binnenlandse vluchten telkens met Skyscanner via onze telefoons boeken, hebben we geen boardingpasses. Soms komt het ook voor dat we niet van tevoren in kunnen checken. Voor we aan deze reis begonnen, hadden we echt geen idee hoe we dit moesten gaan doen. Maar eigenlijk spreekt alles wel voor zich. Als we aankomen op een vliegveld, zorgen we er eerst voor dat we de flightbags om de backpacks doen. Dit is een soort hoes, die met ritsen dicht gaat en die we met een slotje af kunnen sluiten. Zo kan er met onze tassen niet meer gesjoemeld worden en hoeven we niet elke reis onze tassen te laten sealen. Als we dat gedaan hebben, leveren we onze bagage in bij de desbetreffende balie, we worden ingecheckt en we krijgen ook meteen de boardingpasses mee. Alleen nog door de paspoort controle en de douane en klaar. Dit is echt wel de meest snelle en gemakkelijke manier van reizen, en hoeft echt niet altijd duur te zijn! Zo zijn de meeste binnenlandse vluchten tussen de 20 en 50 euro per persoon inclusief bagage.

Hoe we vanaf het vliegveld in Krabi bij het hotel zouden komen, hadden we eigenlijk geen idee van. Omdat het de afgelopen keren allemaal best vanzelfsprekend ging, hebben we het op zijn beloop gelaten en zouden we daar wel kijken hoe we het wilden gaan doen. En ja hoor, zoals verwacht, we werden meteen aangesproken waar we naartoe moesten et voilà: geregeld! We stapten een soort oude schoolbus in, onze tassen werden op een grote hoop gegooid en de bus begon te rijden. Na een klein uur werden we afgezet bij het hotel.

Toen we uitgestapt waren keken we elkaar aan en schoten in de lach. We hebben geen idee hoe we dit allemaal hebben gedaan, maar het is ons WEER gelukt! Jaja, het lijkt erop dat we deze relatietest gaan doorstaan!

We hadden dit hotel twee dagen geleden, toen we nog op Ko Samed verbleven, geboekt voor 2 nachten. We wilde eigenlijk 3 nachten doen, omdat we 's avond aan kwamen en dus al een hele dag kwijt zouden zijn. We besloten bij de receptie te vragen of het mogelijk was om een extra nacht te boeken. Dit was geen probleem. We konden kiezen: twee nachten in de geboekte kamer en dan voor 1 nacht naar een andere, of meteen naar een andere en daar 3 nachten verblijven. We vroegen na of het andere huisje dezelfde type kamer had als die we geboekt hadden, en of het dezelfde prijs is. De mevrouw achter de balie bevestigde dit, waarna wij besloten om meteen naar het andere huisje te gaan. We betaalde voor 3 nachten en gingen naar het huisje.

Bij binnenkomst zag het huisje er heel klinisch uit. Het had witte betonnen muren, het had weinig ramen, het rook er muf en de badkamer zag zwart van alle dode vliegjes die er lagen. Nu zitten we midden in de jungle, dus je moet sommige dingen ook wel door de vingers zien, maar dit was totaal niet wat we geboekt hadden.

We hadden een luxe huisje geboekt, wat helemaal van hout is en op palen staat. Ook de binnenkant zou helemaal van hout zijn en de badkamer zou er ook een stuk luxer uit zien. We besloten terug te lopen naar de receptie en hier iets van te zeggen. De mevrouw zag ons aan komen lopen en liep wat zenuwachtig achter de balie heen en weer. We vertelden onze bevindingen, waarna de mevrouw zei dat ze gezegd had dat het een ander soort huisje was. Wees gewoon eerlijk mevrouw, je hebt ons voor de gek gehouden en wij zijn er in getrapt. Na zo'n lange dag reizen, is dit niet waar je op zit te wachten. We besloten alsnog naar ons geboekte huisje te gaan en maar 2 nachten hier te blijven. We kregen het geld terug van de derde nacht, en gingen naar het andere huisje om te gaan slapen. Nou ja, slapen? We zitten midden in de jungle en we horen allerlei geluiden die we niet thuis kunnen brengen. Voor we probeerden te slapen, hebben we eerst het hele huisje nagekeken of er geen enge beesten te vinden waren. Gelukkig, op een paar vliegen en een wesp na was er niks te vinden. We vonden het wel een prettig idee om de klamboe op te hangen, gezien we in die korte tijd al een aantal keer geprikt waren. We waren versleten. Nu konden we eindelijk gaan slapen.

Maandag 30 januari - Ao Nang(Krabi)

De klamboe heeft geholpen, we hebben geen muggenbulten erbij gekregen. Rens heeft slecht geslapen, hij hoorde geluiden alsof er een beest het raam open wilde maken. Ik heb dat gelukkig niet gehoord, anders denk ik niet dat ik de tweede nacht zou zijn gebleven. Wel werd ik vroeg wakker van de moskee. Er klonk een gebed door de speakers (die door heel de stad schijnen te hangen), die echt wel een aantal minuten aanhield. Ach, we moesten er toch om 06.30 uur weer uit. Vandaag zijn we met een longtailboot naar Railey Beach en Phra Nang Beach geweest. Dit schijnen de twee mooiste strandjes te zijn in de wereld. Geen idee of dat zou zou zijn, maar we wilde vroeg gaan zodat er nog niet zoveel toeristen op het strand lagen. We moesten even 10 minuten wachten tot er genoeg mensen waren om de boot mee te vullen, voor we naar Railey Beach vertrokken. De overtocht duurde zo'n 15 minuten, maar voor ons gevoel waren dat er slechts 5. We keken onze ogen uit. De kleurencombinaties van de blauw/groene zee, de bruine rotsen en de blauwe lucht zorgde voor de nodige ooohhh's en aaaahhhh's. Ook de Nikon en Sony (onze camera's) waren drukbezet vandaag.

We hebben hier eerst veel foto's en video's gemaakt en hebben toen een plekje op het strand gezocht waar we de rest van de middag hebben doorgebracht. Het zand is hier heerlijk zacht, en is niet te vergelijken met de grove zandkorrels uit Nederland. Het water was ook alles behalve koud, en super helder. Helaas zagen we hier geen vissen toen we het water in stapten. Maar toen we met een ander bootje naar Phra Nang Beach gingen, hebben we daar wel vissen gespot langs de grote rots die daar in het water lag. Kleine gestreepte visjes, maar ook zwarte met grote ogen, en hele lange smalle vissen met een lange snuit. Helaas liet het koraal te wensen over.

'S avonds zijn we met de pendelbus van het hotel weer naar het stadje gereden om wat te eten. We zijn over de boulevard langs de souvenir winkeltjes gelopen. We merken wel dat we nu in een ander gedeelte van Thailand zitten. Het is erg toeristisch en de mensen zijn minder behulpzaam en vriendelijk als in het noordelijke gedeelte van Thailand. De sfeer is anders, het komt allemaal een beetje op ons af. We zijn de rust gewend, en de mensen die je niet aanspreken bij elk winkeltje of je iets van ze wil kopen. Hier spreekt iedere winkelier je aan en komt er meteen iemand bij je staan als je net iets te lang naar een flyer kijkt van een activiteit in de buurt. We komen hier graag om de mooie plekjes te bekijken, maar voor de rest proberen we ons maar een beetje af te sluiten van de drukte om ons heen. We gaan morgen weer weg, dus kunnen we dit achter ons laten.

Op elke hoek van de straat is wel een tourist information winkeltje te vinden. Hier kun je alles boeken; van boottocht tot ziplinen, van olifantenkampen tot het bezoeken van watervallen. Bij zo'n tentje hebben we voor morgen twee boottickets gekocht naar Ko Phi Phi. We weten dat dit eiland wederom toeristisch zal zijn, maar we zijn er nu toch in de buurt en willen het wel gezien hebben. We zullen morgen om 08.00 uur opgehaald worden bij ons hotel, en met een busje naar de pier in Krabi gebracht worden waar de boot naar Ko Phi Phi zal vertrekken.

Bij terugkomst in het huisje, zag Rens ineens een kikker in de badkamer zitten. Er blijken bij de ramen en deuren kieren te zitten van bijna een cm, waar deze dus door naar binnen is gekomen. Als twee helden op sokken hebben we geprobeerd om een glas over de kikker heen te zetten zodat we hem weer naar buiten konden gooien. We waren alleen even vergeten dat kikkers ook konden springen. Dit gebeurde dus ook. Ik rende meteen de badkamer uit, hier moet ik niks van hebben. De kikker zat nu in de badkuip. Ik heb mijn toiletspullen gepakt en besloot die badkamer niet meer in te gaan. Rens deed hetzelfde en we hebbende deur gebarricadeerd met tissues zodat er geen enkel kiertje meer te zien was tussen de badkamer en de rest van het huisje. Hèhè, nu lekker slapen, morgen vroeg weer op.

Lieve groetjes,

Rens & Dominique

P.S. Foto's worden geüpload op de voor jullie welbekende plek

Pai - Ko Samed

We hebben al een tijdje niks van ons laten horen, onze excuses. Wij snappen dat jullie met smart zitten te wachten op ons volgende reisverhaal ;-) Lees het maar eens aandachtig door, terwijl je op de bank zit met een fleecedekentje, een warme kop thee en de verwarming op 21.

Maandag 23 januari - Pai

Omdat we de scooter voor drie dagen gehuurd hebben, kunnen we vandaag nog lekker gaan touren en de omgeving van Pai ontdekken. Het dorpje zelf stelt eigenlijk weinig voor. Het is een klein dorpje dat sinds een aantal jaar ontdekt is door het tourisme. Het volk dat hier vooral te vinden is, zijn hippies. We vallen eigenlijk een beetje uit de toon omdat we geen dreadlocks, plofbroek en bambootatoeages hebben. Maar we dragen een backpack en huren een scooter, dus we horen er toch wel een beetje bij. In het dorp zelf is overdag eigenlijk vrij weinig te doen. Er zijn een aantal kleine winkeltjes open, maar het draait hier eigenlijk allemaal om de nightmarket. Dan staan de straten vol met kraampjes en krioelt het van de mensen. Ook hier is er weer veel streetfood te vinden: geroosterde maïskolven, tentakels van inktvissen op de barbecue, salades waar hele krabbetjes in gingen, heel veel fruit en fruitsapjes en duriam. Duriam is een fruitsoort net zo groot als een watermeloen maar wat ruikt naar ui met ..., kortom: het stinkt al een bunzing! We hebben het niet aangedurfd om het te proeven.

De sfeer is hier in Pai een stuk relaxter dan de vorige bestemmingen die we hebben gehad. Ook de locals en de mensen die hier werken lijken vriendelijker en gastvrijer.

Tijdens de scooterrit zagen we veel uitgedroogde rijstvelden. Tijdens het regenseizoen moet dit een prachtig gezicht zijn, helaas was er nu weinig van te zien. Wel hadden we een aantal keer hele mooie viewpoints waar we even gestopt zijn voor een foto. Zo kwamen we ineens het welbekende 'I am Pai' tegen naast het gezellige koffiehuisje I Love Coffee. Hier hebben we heerlijk wat zitten drinken en genoten van een gebakje met het mooie uitzicht. We zullen een foto uploaden zodat jullie een beetje een beeld hebben hoe het er hier uit zag.

Wat vandaag vooral op de planning stond was het bezoeken van de Sai Ngam Hotspring. Een Hotspring (warmwaterbron) wordt verwarmd door de aarde zelf. Doordat het van binnenuit verwarmd wordt, worden de stenen ook opgewarmd en deze verwarmen het water.

We hadden gelezen dat het hier in de loop van de dag nog wel eens wat drukker kon worden, dus gingen we op tijd weg zodat we de drukte voor konden zijn. We hadden de route al opgezocht via Maps.me dus we konden er zo naar toe rijden. Bij het inslaan van de weg naar de Hotspring moesten we bij een houten hutje 80 baht betalen waarna we onze tocht voort konden zetten naar beneden. Ook dit weggetje waren weer veel stijle afdalingen en de scooter had met omhoog rijden moeite om de snelheid aan te houden. Beneden bij de Hotspring moesten we nog een kleine bijdrage leveren en toen mochten we dan ein-de-lijk naar het warme water. En wat was het hier prachtig! Om een beeld te schetsen, het is hier allemaal groen, het water wordt omgeven door hoge bomen waar lange lianen aan hangen en in het water is door middel van stenen een kleine stroming waar te nemen. Wanneer we in het water stapte, werden we omringd door een warme deken van water. Het is zo warm dat het net lijkt of je je bad vol hebt laten lopen, alleen dan missen we nog het sop! Het water is ook zo helder, dat je elk steentje op de bodem kunt zien. We hebben hier wel een uur in gelegen, en zijn toen met verkreukelde vingers en tenen het water uit gestapt om te gaan lunchen bij een lokaal tentje aan de andere kant van de weg.

Volgende wat we graag gezien wilde hebben was de Pai Canyon, een mini versie van de Grand Canyon. Nou zijn we daar nog nooit geweest maar als we het op internet zien, heeft het er aardig wat van weg. Vele roodgekleurde stenen die wederom een prachtig uitzicht bieden over al het groen dat Pai te bieden heeft. Soms was het even een smal stukje steen waar we overheen moesten, dan keken we maar even niet naar beneden want dat was wel heeeeeel diep. Even wat heldhaftige foto's gemaakt en weer door naar het volgende!

Dat was waterval Pam Bokk, hier kwamen we eigenlijk per toeval terecht. We zagen het bordje langs de weg staan met daarbij 4km, dus zijn de grote weg af gegaan en hebben de bordjes verder gevolgd. De weg was hier echter bizar slecht. Heel veel kuilen en zand, waardoor ik met zweet tussen m'n billen de afdalingen maakte. Uiteindelijk kwamen we aan bij een trap, waar we de scooters parkeerde en aan de klim zijn begonnen. We kwamen veel toeristen tegen, maar de waterval zelf vonden we eigenlijk een beetje tegenvallen. Het water was er ook erg koud, dus we hebben hier niet gezwommen. Wel even een aantal foto's gemaakt natuurlijk.

Rens heeft inmiddels zijn beste vriend gevonden hier in Thailand: TripAdvisor. Op deze app kun je over restaurants, hotels en bezienswaardigheden lezen wat anderen hiervan vinden en zie je foto's van de gerechten en het restaurant die door anderen gemaakt zijn. Op deze manier zijn we terecht gekomen bij Maya's Burger Queen. We wilde graag even wat anders eten dan al die rijst en noodels, dus dit leek ons een goed alternatief. Dit restaurant stond op nummer 7 van de 93 restaurants in Pai, dus dat moest wel goed zijn! En inderdaad, het was verrukkelijk: een hamburger met zelfgemaakte patat en knoflook mayonaise. Deze Bourgondiërs kunnen dat wel waarderen!

Dinsdag 24 januari - Pai

Helemaal niets op de planning vandaag, ook wel eens lekker na al dat reizen en dingen bekijken. Rens heeft uitgekozen dat we bij de nummer 1 van tripadvisor zouden gaan ontbijten. Een heel schattig hutje van 3 bij 3 meter waar ongeveer 10 mensen aan het barretje kunnen zitten. Het dak is gemaakt van riet en het geheel doet ons een beetje denken aan een Hawaïaans strandtentje. Ze staan met zijn drieën het eten klaar te maken op die kleine vierkante meters, maar door goed teamwork lijken ze van ruimtegebrek geen last te hebben. Het deed het eten er in ieder geval niet minder om smaken, Rens een stevig Engels ontbijt (zonder beans) en ik een baguette met kip en pesto. Nou Pesto, het smaakte meer naar knoflook met koriander, maar het was lekker!

Omdat we al meer dan een week aan het reizen zijn, zijn we inmiddels wel een beetje door onze schone was heen. We hadden in Chiang Mai al wat vloeibaar wasmiddel gekocht in kleine zakjes, maar om alle shirts te gaan wassen werd wel erg veel werk. In het straatje van ons hotel (dat ongeveer een km buiten het centrum van het dorp lag), zagen we een bord staan met daarop laundry 1kg 30 baht. Helemaal top, vanmorgen gebracht, vanavond weer ophalen. Dit probleem was ook weer opgelost.

Vanavond hebben we bij het busstation (dat midden op de night market te vinden is) alvast twee bustickets gekocht voor morgen 09.00 uur zodat we zeker weten dat we optijd weer richting Chiang Mai kunnen. Hiervoor betaalde we totaal 300 baht, omgerekend 8 euro, voor een rit van 3 uur.

Woensdag 25 januari - Pai/Chiang Mai

We moesten vanmorgen de scooters voor 08.00 uur inleveren bij Aya Service, dus konden we tussen 08.00 uur en 09.00 uur nog even op ons gemak 'heerlijk' ontbijten met de welbekende tosti's van de 7/11. Bij het inleveren van de scooters vonden we het nog wel even spannend of we onze borg terug zouden krijgen. Het huren van de scooters dat kostte geen drol, maar de borg was totaal iets van 100 euro. Er is onderweg niks gebeurd, maar gezien de scooters al veel zichtbare schade hadden, hoopten we dat we hier niet voor genaaid zouden worden. Ze hebben de scooters niet eens nagekeken, we kregen ons geld terug en er was niks aan de hand. Top!

Om 09.00 uur vertrok de bus terug naar Chiang Mai. Deze rit duurde ongeveer 3 uur en we moesten diezelfde 700 nog wat bochten door. Ik zat aan het begin lekker te lezen op de e-reader, maar dit viel met alle bochten een beetje tegen. Dan maar muziek luisteren en me concentreren op de weg zodat ik niet nog misselijker wordt.

Eenmaal aangekomen in Chiang Mai hadden we een hoteltje gevonden voor 1 nacht aangezien we de volgende dag om 08.00 uur al zouden vliegen naar Pattaya. Vanuit daar pakken we een minibus en de boot om naar het eiland Ko Samed te gaan waar we 4 dagen verblijven. Even tijd voor zon, zee en strand!

Donderdag 26 januari - Chiang Mai/Pattaya/Ko Samed

Weer vroeg de wekker, wel om 05.30 uur. Om 06.00 uur werden met de taxi van het hotel gebracht naar de luchthaven van Chiang Mai. Even schakelen weer, echt gastvrij en vriendelijk zijn ze hier niet.

We vlogen om 08.05 uur naar Pattaya. De vlucht duurde maar 5 kwartier en verliep zonder problemen. Eenmaal aangekomen in Pattaya hadden we snel onze bagage en boekte we een minibus (250 bath p.p.) naar de pier, Sri Ban Phe Pier.

Vanaf die pier hadden we om 13.30 uur de overtocht naar Ko Samet. Deze tocht duurde ongeveer een half uur. Toen we aankwamen op het eiland werden we als 'Koning en Koningin' ontvangen. Onze backpacks werden zelfs gedragen naar onze kamer. Ook kregen we een welkomst drankje. Al hadden ze die beter over kunnen slaan want die was niet te drinken!

Onze kamer is erg netjes en ziet er luxe uit. Vanaf ons grote balkon kijken we uit over de lichtblauwe zee. Wat een verwennerij.

De rest van de dag hebben we lekker aan het strand en zwembad gezeten. Heerlijk! Na anderhalve week even relaxen!

Savonds zijn we nog uiteten geweest bij het beste restaurant van Ko Samed... NOT! Tja, dat heb je als je geen gebruik maakt van Tripadvisor hè, haha, grapje. Na een kwartier naar het liedje jingle bells geluisterd te hebben, cola uit een plastic flesje gedronken te hebben en lekgestoken te zijn door de muggen, zijn we weer terug naar ons hotel gegaan waar we nog afzakkertje hebben gedronken op het balkon.

Vrijdag 27 januari - Ko Samed

Heel vervelend, maar over vandaag hebben we niks meer te melden dan ZON ..... ZEE ..... ZWEMBAD .... STRAND .... ETEN ..... DRINKEN ..... LEZEN .... RELAXXXXXX

Morgen zijn we van plan om een scooter te huren zodat we een beetje het eiland rond kunnen. Wanneer we weer een reisblog plaatsen weten we niet. We hebben nog ongeveer 2 weken te gaan hier in Thailand, maar gaan nu vooral genieten van de rust en de mooie omgeving. Om jullie nou elke dag lastig te vallen met hoe zwaar wij het hier hebben, willen we jullie niet aan doen.

Wel willen we jullie heel erg bedanken voor alle reacties die we tot nu toe hebben gekregen op onze reisverhalen. We vinden het leuk om te lezen dat jullie ons volgen en meegenieten met de dingen die wij hier meemaken! Helaas kunnen we op jullie berichten niet reageren, dus vandaar dat we het via deze weg even doen!

Heeeeeeel veel lieve groetjes,

Rens en Dominique.

Ps: foto's worden weer geüpload!

Chiang Mai - Pai

Zaterdag 21 januari - Chiang Mai

Helaas, alweer onze laatste dag in Chiang Mai. Vanuit Nederland hebben we twee weken geleden contact gehad met Josh. Josh is een Thaise man die veel toeristen (waaronder veel Nederlanders) rondrijdt in Chiang Mai. Hij schijnt goed Engels te kunnen, dus het leek ons een leuk idee dat hij ons ook mee zou nemen voor een dag. We hadden afgesproken dat we voor 21 januari zouden laten weten welk hotel we verbleven (omdat we dit ter plekke zouden regelen en niet wilde boeken). De dag dat hij ons rond zou rijden zou dan zondag 22 januari zijn. Omdat wij 20 januari een mail hebben gestuurd en niks meer van hem vernomen hebben, zijn we vanmorgen zelf op pad gegaan om tempels te gaan bezoeken. We zijn naar de Wat Chedi Luang en de Wat Prah Singhum geweest. Ze zagen er wederom weer mooi uit, maar we zijn inmiddels wel een beetje klaar met al die tempels (lees: tempelmoe).

Rond 15.00 uur hielden we het voor gezien en hebben we een meneer met een tuktuk aangesproken om ons bij het hotel af te zetten. Onze tactiek met taxi's aanspreken hebben we een beetje bijgesteld. Voorheen zeiden we waar we naartoe moesten en vroegen we hoe veel dat kostte. Inmiddels zijn we erachter dat we dan nog meer voor de gek gehouden worden. Nu zeggen we waar we naartoe willen met daarbij een prijs. We zullen alsnog wel teveel betalen, gezien we er met al onze bagage en witte huidskleur behoorlijk toeristisch uit zien. Maar ach, het kost nog geen drol hier.

Maar oh wat is zo'n rit met een tuktuk gaaf zeg! Beetje touren door een veel te drukke stad, waar het krioelt van de scooters, trucks en tuktuks. Er wordt wel weinig getoeterd, dat hadden we eigenlijk veel meer verwacht. Maar aan alle chauffeurs te zien is die chaos in het verkeer hier de normaalste zaak van de wereld want iedereen haalt elkaar van alle kanten in en propt zijn voertuig overal tussen. Verkeersregels, wat zijn dat!? Bizar. Wij houden het voor nu bij taxi's en tuktuks, want scooter rijden zien wij hier niet zitten!

Zondag 22 januari - Chiang Mai - Pai

NEE! Veel te vroeg; wekker ging om 06.15 uur. We hadden met de eigenaar afgesproken dat we om 07.00 uur weggebracht zouden worden naar Aya Service in Chiang Mai. Dit is het scooterbedrijf waar we de scooters wilden gaan huren om mee naar Pai te rijden.

Eenmaal aangekomen bij het bedrijf, bleek dat we niet de enige waren met dit idee. Nog 3 andere Nederlanders waren net aan de beurt met het in orde maken van de papieren. Rens en ik hadden ons voorgenomen om niks te verwachten, dan kon alles alleen maar meevallen. We hadden namelijk gehoord en gelezen dat het er nog al rommelig aan toe kan gaan. Na zo'n 20 minuten wachten, konden we aan de balie komen zitten (op een afgezaagde boomstam) en vroegen ze om onze paspoorten waarna zij een kopie maakte. Even een schets van hoe het er daar aan toe ging: er lagen zo'n 6 telefoons op het bureau die allemaal wel een keer afgingen. De vrouw die ons hielp, probeerde alle telefoontjes te beantwoorden en de administratie van ons af te handelen (wat een chaos). Bij het uitkiezen van de scooters liep er een meneer mee, die een soort fruitschaal bij zich had vol met allemaal scooter sleutels: nu nog de goede sleutel bij de goede scooter zien te vinden. Na wat keren tot 10 geteld te hebben, konden we vertrekken richting Pai!

Eerst nog even tanken bij het dichtstbijzijnde benzinestation. We gooiden beide tanken vol en moesten 160 baht afrekenen (omgerekend ongeveer 3 euro), wat een lacher! Het is hier wel even wennen met scooter rijden, gezien ze hier aan de linkerkant van de weg rijden, dat voelt heel tegenstrijdig! Met behulp van de offline navigatie app Maps.me zijn we gelukkig de drukke stad uitgekomen.

Het eerste stuk van de route was eigenlijk alleen maar rechtdoor rijden. We hielden de borden Mea Rim aan op weg 107, al snel stond Pai op de borden en volgden we route 1095. Een soort route 66 maar dan anders. De tweede helft van de route verliep iets anders dan de eerste helft. We zagen op een gegeven moment een bordje met 'waterfall' langs de weg. Rens reed op dat moment voorop en ik toeterde twee keer, wat ervoor zorgde dat Rens stopte. Dit moet ik denk ik even uitleggen: omdat trucks of busjes soms een keer toeteren naar scooters is het lastig te onderscheiden wanneer we naar elkaar toeteren. Dus we hadden afgesproken dat als we iets zagen waar we naartoe wilde dat we dan twee keer zouden toeteren, en als je accuut moest stoppen voor nood dan zouden we 3 keer toeteren (of gewoon keihard gillen als we niet meer konden toeteren haha!). We sloegen dus linksaf en moesten meteen een flinke klim maken over een slecht geasfalteerde weg. Onze scooters hadden 110 pk, dus we kwamen gelukkig wel boven. Het omhoog gaan hadden we gehad, tot we ineens een heel eind naar beneden moesten. Alsof je voorin een achtbaan zit, helemaal naar het hoogste puntje gaat, en vervolgens wordt losgelaten om de afdaling te maken. MIJN HEMEL wat was dit stijl zeg! De remmen van de scooters hadden moeite om deze snelheid binnen de perken te houden. De toon was gezet; dit zou een pittige rit gaan worden straks door de bergen!

Bij de waterval moesten we een kaartje kopen (80 baht totaal), we zette onze scooters weg en zijn de trappen op gelopen richting de waterval. Tijdens de klim kwamen we een hoop mensen tegen die al bij de waterval geweest waren. Wij kwamen bij de waterval, en er was verder helemaal niemand! Dit is echt genieten. Wat een prachtige omgeving, en die rust.... Dat waren we helemaal niet gewend na die dagen in het drukke Bangkok en Chiang Mai waar de uitlaatgassen je neusgaten in vliegen! We hebben dit natuurlijk even vastgelegd; Rens op de action cam en ik met de camera. Hierna zijn we weer de scooter op gestapt op de route naar Pai weer te hervatten.

Het asfalt is op de meeste plekken wel aardig, maar op sommige stukken kom je veel gaten en hobbels tegen. We moesten dus goed vooruit kijken, want je vloog zo de lucht in als je niet uit keek.

Oh, dat heb ik nog niet eens gezegd. De scooters konden zo'n 90 km per uur (sorry mama's!), dus op de rechte stukken konden we even flink het gas opendraaien. In de bochten waren we wel wat voorzichtiger, de bordjes met 15km zullen er niet voor niks staan dachten we. Inderdaad, bizar. Sommige bochten heb ik wel met samengeknepen billen gemaakt hoor. Het was zo lastig inschatten. Er stonden veel borden met pijlen, om de richting van de bochten aan te geven. Maar hoe scherp de bochten zouden zijn dat was altijd maar afwachten.

Toen we net in de bergen waren, en nog zo'n 71 km moesten rijden, stopten we even langs de weg. Na de stop wilde we wegrijden en startte Rens zijn scooter niet. NEEEEEEEEEEEE! Stonden we daar, midden op een berg, natuurlijk net na een bocht, en geen bereik op de telefoons. Wat nu!? We probeerden allebei rustig te blijven, maar ik zag ons al staan: eind van de middag nog daar en het gaat schemeren. Terwijl Rens tevergeefs aan het proberen was om dat rotding aan de praat te krijgen met de kickstart, probeerde ik een busje te laten stoppen zodat iemand ons kon helpen. Op de weg naar Pai kwamen we weinig verkeer tegen, dus het duurde even voor er weer wat voorbij kwam. Het tweede busje stopte; pfoeh, dat voelde al als een kleine opluchting. Nu nog zorgen dat dat ding het weer doet. De man achter het stuur probeerde het scooterbedrijf te bellen, de andere man liep met Rens mee naar zijn scooter. De man haalt de scooter van zijn standaard en start de scooter. Serieus!? Hij schiet keihard in de lach, en wij met hem. Zijn we echt zoooooo dom? Blijkbaar heeft deze scooter en beveiliging dat als de standaard uitgeklapt staat, dat je de scooter niet gestart krijgt. Nou goed, achteraf kunnen we er om lachen laten we het daar maar bij houden.

Onderweg zijn we nog een aantal keer gestopt bij mooie view points om wat te drinken en foto's te maken. Na 130 km kwamen we dan eindelijk aan op de plaats van bestemming: PAI!

Eerst langs het scooterbedrijf om onze backpacks op de halen. Deze zouden per minivan van Chiang Mai naar Pai gebracht worden. Het was dus nog wel even spannend of dat allemaal goed zou zijn gegaan. Gelukkig, we zagen ze meteen staan en hebben ze meegenomen. Bepakt en bezakt op de scooter richting het hotel.

We hebben hier een kamer met een zitje aan de achterkant, die meteen grenst aan het zwembad. Erg vervelend...

Tot de volgende blog!

Rens en Dominique

Ps: Foto's volgen nog!

Chiang Mai

Donderdag 19 januari - Chiang Mai

Vanmorgen werden we rond 7 uur gewekt door een bel die we hoorde gaan. Het geluid leek op dat van een gong. Later bleek dat dit een teken was dat het ontbijt klaar stond. Wisten wij veel, wij waren blij dat we weer een keer uit konden slapen en geen wekker hoefde te zetten. Rond half negen zijn we naar beneden gegaan en hebben we ontbeten in het super schattige restaurantje beneden bij ons hotel. Het is heel kleinschalig, er staan misschien 6 tafeltjes in totaal en alles is van hout gemaakt. We konden bij het Thaise vrouwtje in de keuken aangeven wat we als ontbijt hadden gewild. Rens koos voor pancakes en ik koos voor een omelet. Naast de keuken stond een grote tafel, waar van alles op stond. Brood (en een broodrooster), fruit, yoghurt, koffie, thee en verse fruitsap.

Na het ontbijt zijn we lekker aan het zwembad gaan zitten met een boekje en natuurlijk de iPad zodat we de laatste hand konden leggen aan het verhaal dat hiervoor online is gekomen.

Om half vier zijn we door de eigenaar van het hotel naar de 'cookery school' gebracht. Eerst hebben we even moeten wachten op de anderen die in onze groep zaten; een stel uit New York, waarvan zij dokter was en hij bij een bank werkte, en een plus size model uit Israël (nou model, ze leek eerder op een walvis in een bloemetjes jurk). Toen iedereen er was, zijn we achterin een truck naar een lokale markt gebracht om nog wat ingrediënten te kopen voor de maaltijden die we gingen bereiden. Hier kregen we uitleg over alle ingrediënten omdat veel daarvan typisch Thais zijn en we die in Nederland helemaal niet kennen. Gember, koriander en knoflook zijn wel hetzelfde, maar ze maken hier bijvoorbeeld gebruik van de 'elephant ear mushroom' (heel pittig en ziet er uit als koraal) en hele lange groene bonen wat in het Thais klinkt als 'fuck you' maar waar ik de goede spelling niet van weet. Ook hebben we het verschil geleerd tussen verschillende pepers en hoorden we dat er in de Thaise keuken weinig tot geen gebruik gemaakt wordt van zout maar dat ze visolie en oestersaus gebruiken om het op smaak te brengen.

Bij aanvang hebben we op een briefje mogen aankruisen welke gerechten we graag wilde gaan maken. En ook niet al te onbelangrijk, we mochten onze zelfgemaakte gerechten ook opeten! Het eerste gerecht dat we gemaakt hebben was 'Phad Thai', het gerecht dat we de eerste dag in Bangkok op straat hadden gegeten. Het is super makkelijk en snel om te maken, en het is zooooo lekker. Wat ons verbaasde, was dat er gedroogde mini garnaaltjes in zitten en stukjes tofu. Dit hadden we helemaal niet gemerkt toen we dit aten in Bangkok. Is maar goed dat ik het niet van tevoren wist, want dan had ik het waarschijnlijk nooit gegeten. Wat de boer niet kent...

Het tweede gerecht dat we maakte was 'Tom Kaa Gai', kip in kokosmelk (soep). Rens en ik vonden dit gerecht het minst lekker van alle gerechten die we gemaakt hebben, omdat er naar onze mening weinig kokos smaak aan zat en de koriander en gembersmaak heel erg overheerste.

Het derde gerecht dat we maakte was een loempia, en wat was die lekker zeg! We waren erg benieuwd hoe je dit zou moeten vouwen, maar eigenlijk stelt dat ook vrij weinig voor. Na het vullen en vouwen, hebben we allebei twee loempia's gebakken ik een wok met palmolie tot de loempia bruin van kleur was. Deze hebben we opgegeten met zelfgemaakte chilisaus.

Laatste gerecht was 'Gaeng Keanu Waan Kai', groene curry met kip. Hier gingen heel grove groenten en specerijen in (hele bessen en blaadjes) waardoor wij het niet een gerecht vonden om nog eens thuis te maken. Het 'plussize model' dat naast ons zat, vond zo te zien alles lekker. Wilde van iedereen proeven en bood ook aan om van haar gerecht een hap te proeven: nee danku...

Na afloop kregen we het recepten boekje mee en heeft onze 'kookjuf' ons met de truck terug naar ons hotel gebracht.

Vrijdag 20 januari - Chiang Mai

Daar zijn we weer! Een nieuwe dag in het heerlijk rustige en mooie Chiang Mai.

Vandaag hadden we het olifantenpark op de planning staan. We zijn om kwart voor negen opgehaald met, jaja: met een truck! Hierin zaten al 6 andere mensen die ook mee zouden gaan naar de olifanten. De eerste drie van dit gezelschap kwamen uit Londen; twee meiden en één jongen. Eén van deze meiden hing de gehele heenreis met haar hoofd boven een plastic zakje omdat ze de vorige avond iets te veel gedronken had. Van het andere meisje dachten we dat zij een stel was met de Engelse jongen, dit bleek later niet zo te zijn. Er was ook een meid uit Australië bij en er waren nog twee jongens uit Amerika. Die twee hadden duidelijk een overschot aan testosteron. Het kon nergens anders over gaan dan chicks, sex and lots of alcohol. Het ene verhaal was nog meer 'faaaaantaaaaastic' (op z'n Amerikaans hè) dan de andere. Wel leuk, want wij konden alles verstaan wat zij zeiden, maar zij niet wat wij zeiden; ideaal!

De rit naar het olifanten park dat 'into the wild' heette, duurde zo'n 1,5 uur. Tussendoor stopte we een keer bij een lokale markt zodat iedereen even rond kon kijken en de chauffeur nog wat ingrediënten mee kon nemen voor de lunch. Het laatste stuk van de rit was heel erg stijl en ontzettend hobbelig. Wij achterin die truck met zijn achten, stevig vasthoudend aan de stangen boven en naast ons.

Het gebied waar we uitkwamen was volledig groen. We stapten over een bamboe bruggetje en liepen meteen langs de drie olifanten waar we later mee op pad zouden gaan.

Het begon met een stukje uitleg over het verblijf van de olifanten en hoe we straks de olifanten moeten voeren. We kregen ieder een jutte schoudertasje vol met bananen. Als we de olifant(en) dan een banaan wilden geven, moesten we 'bon' zeggen. Dan zou de olifant zijn bek open doen en de banaan opeten. Ja, daar had de meneer wel gelijk in, de olifant deed inderdaad zijn bek open als je 'bon' zei. Maar als je niks zei en je lette even niet op, dan zat zo zijn hele slurf om je jutte tasje heen gevouwen zodat ie alle bananen in één keer te pakken had. Het is eigenlijk best bizar hoe zo'n beest zijn eten pakt met zijn slurf en het vervolgens in zijn bek doet. Hij wringt als het ware met zijn slurf om de tak heen en trek er dan hard aan. Bij kleine dingen zoals een banaan kan hij met de top van de slurf de banaan 'grijpen' alsof het zijn duim en wijsvinger is. We merkten dat we nog en beetje terughoudend waren. De olifanten waren groot en erg nieuwsgierig. Als ze met hun slurf bij ons in de buurt kwamen, was dat ineens zo'n overweldigend gevoel dat we eerder een stap terug deden dan dat we de olifanten gingen aaien. Na aan tijdje ging dit beter; we bleven staan en durfde de olifanten te aaien. De huid van zo'n beest voelt echt ontzettend stug. De haartjes op de huid zijn zo hard en lang, alsof je een jaar je benen niet geschoren hebt. De staart en oren gebruikt de olifant blijkbaar om vliegen of andere insecten mee weg te slaan, en door met de oren te flapperen schijnt hij aan te geven dat ie zich prettig voelt. Of dit waar is weten we niet, we bleven voorzichtig.

Na het voeren van de bananen en een stukje met de dieren te hebben gelopen, zijn we terug naar onze hut gegaan. De hutten in dit 'park' staan op hoge houten palen en worden bewoond. De mensen die hier wonen zorgen voor de olifanten. We kregen toen de lunch, ook verzorgd door de mensen die in deze hutten wonen. Het was een Thais gerecht, maar hoe het heet dat weten we niet. In ieder geval plak rijst met groentes en kip. Het was heerlijk. Daarbij kregen we verse watermeloen en ananas.

Na de lunch was er gelegenheid om om te kleden en gingen we met de drie olifanten richting de modderpoel om ze hiermee in te smeren. Je leest het goed; om de olifanten mee in te smeren. Ineens kreeg ik een dikke klodder op mijn schouder. Ik weet dat er inmiddels wat gezelligheids kilo's aan zitten, maar dat ik nu ook aangezien werd als een olifant...

Uiteindelijk zat iedereen van top tot teen onder de modder, en gingen we samen met de olifanten naar het naastgelegen beekje. Hier hebben we de olifanten schoongeborsteld en gegooid met water. Twee olifanten gingen zelfs languit in het beekje liggen, GEWELDIG! Soms slurpte een olifant wat water op, om het vervolgens weer weg te spuiten. Na het badderen voelde de huid van de olifanten een stuk zachter aan, en die van ons trouwens ook. Waar modder al niet goed voor is!

Toen we na een wederom 1,5 uur durende rit terugkwamen bij ons hotel, hebben we nog even aan het zwembad gezeten en zijn daarna gaan eten in het schattige restaurantje hier beneden in het hotel. De hoteleigenaar nam onze bestelling op en vroeg of alles naar wens was gegaan. Hij had de cooking school en olifantentrip voor ons geregeld. We reageerden enthousiast en vroegen of het mogelijk was om nog 2 nachten extra te boeken. De meneer had een glimlach van oor tot oor en zei dat dat geen probleem was. Hij vroeg of hij nog meer trips voor ons kon regelen, wij bedankten hem hiervoor.

Morgen gaan we langs het scooterbedrijf Aya Service en we gaan 2 tempels hier in Chiang Mai bezoeken. Welke tempels dat gaan worden weten we nog niet. De scooters reserveren we omdat we zondag met twee scooters van Chiang Mai naar Pai gaan rijden. Dit schijnt een prachtige ervaring te zijn als we andere backpackers mogen geloven.

Tot blogse!

Rens & Dominique

P.S. Foto's van deze twee dagen proberen we wederom te uploaden onder het kopje 'foto's' rechts bovenin.

Bangkok - Chiang Mai

Dinsdag 17 januari - Bangkok

Het viel ons mee dat we vannacht goed hebben geslapen. Het hotel waar we op dit moment verblijven (Kao San Palace) ligt midden op Kao San Road, waar het vooral in de avond en begin van de nacht best luidruchtig is met stemmen en muziek. Vooral de bass horen we goed in het hotel. We hebben met oordopjes in geslapen, dan was het goed te doen.

Na wat gegeten te hebben, zijn we richting de rivier gelopen en hebben de waterbus gepakt richting de Wat Arun (tempel van de Dageraad). Wat Arun heeft zijn naam te danken aan de Indiase god Aruna, de god van de dageraad. De enorme prang is trapsgewijs gebouwd in Khmer-stijl. Er zijn meerdere uitsparingen waarin beelden staan van krijgers die zitten op een driekoppige olifant. Rondom de prang staan vier kleinere torens die net zo rijkelijk zijn versierd.

Hoewel je het vanaf een afstandje niet goed kunt zien, is de 82 meter hoge, witgroene toren volledig versierd met honderden, zo niet duizenden bloemenmozaïeken die gemaakt zijn van kleurrijk, oud en gebroken Chinees porselein. Het verhaal gaat dat vroeger veel Chinese schepen aanmeerden in de haven van Bangkok en onderweg scheepsvrachten vol overtollig porselein dumpten. Veel porselein werd gerecycled en gebruikt om tempels, waaronder dus Wat Arun, mee te versieren. Wel leuk om wat achtergrond informatie te hebben. Rondom de Wat Arun zijn een hoop monniken te vinden. Ook vindt je hier, net als in heel Bangkok (wij denken in heel Thailand), heel veel gedenkplaatsen voor de overleden Koning. Veel mensen kopen een bloemenketting en hangen deze aan de gedenkplaats als teken van rouw.

Met een 'crossover' bootje zijn we voor 4 bath p.p. (ongeveer 10 cent) naar de overkant van de rivier gevaren om de Wat Pho te gaan bezoeken. De Wat Pho is de tempel met de liggende Boeddha. Deze tempel is de oudste en grootste tempel in Bangkok. De liggende Boeddha is wel 46 meter lang en 15 meter hoog. De liggende houding van het beeld symboliseert de overgang naar het nirvana (hiernamaals), wat het hoogste is dat een boeddhist kan bereiken. De Thai gelooft dat het aanbidden van het beeld voorspoed, geluk en vrede brengt. Toen we hier naar binnen wilden, moesten we onze schoenen uit doen en zorgen dat we goed bedekt waren. Als vrouw moest je een sjaal over je schouders dragen en een sjaal om je middel. Ik wilde graag foto's maken met behulp van het statief. Buiten heb ik het statief uitgeklapt zodat ik dit niet tussen de drukte hoefde te doen. Toen ik naar binnen wilde lopen werd ik tegengehouden door een vrouw bij de ingang die druk nee schuddend zei dat het statief binnen niet gebruikt mocht worden. Had dat effe eerder gezegd, voor ik dat ding helemaal uitgeklapt had..

Overal zijn tuintjes aangelegd met perfect gekapte bonsai bomen, klaterende watervalletjes, beelden van ambachtslieden en orchideeën die tussen de rotsspleten groeien. De in- en uitgangen worden bewaakt door grote beelden van bewakers die tot in detail zijn uitgehouwen. Ritselende bomen omringen het geheel.

Rondom de Wat Pho zijn drukke straten te vinden waar restaurantjes en winkeltjes met souvenirs te vinden zijn. Toen we ergens een zijstraatje in zijn gegaan kwamen we plotseling op een lokaal marktje terecht tussen smalle straatjes waar ze etenswaren verkochten: vissen, kruiden, insecten en gedroogde inktvissen. Het rook hier heel smerig, maar het was wel ontzettend leuk om te zien. Dat het contrast zo groot is met de drukbezochte straat die 100 meter daarvoor ligt. Je hoeft hier ook niet raar op te kijken als er ineens een scooter door de smalle straatjes van de markt rijdt, met het achterzitje helemaal volgeladen met allerlei producten. Na wat foto's te hebben genomen, en nadat Rens wat filmpjes met de Action Cam gemaakt had, zijn we met de waterbus weer de rivier overgestoken om terug te gaan naar ons hotel.

( https://youtu.be/ntgmQsVtg-s . Dit filmpje hebben we gemaakt van de lokale markt waar we tegen aan liepen. Helaas is de kwaliteit door het uploaden verminderd maar jullie krijgen wel een indruk van wat wij daar gezien hebben.)

'S avonds hebben we weer Pad Thai gegeten bij een streetfood tentje. Deze was iets minder lekker dan de vorige keer. We worden al kieskeurig, merken jullie het? Ach, dan nemen we toch nog gewoon lekker een bananen pannenkoek met nutella? MMM!

We hadden de eerste dag al gezien dat ze behalve voeten massages ook visjes hadden in een bak met water waar je dan met je voeten in kunt zitten. Deze schijnen dan de schilfertjes en alles van je voeten te 'eten'. Het zag er leuk uit en het was redelijk druk, dus we dachten; laten we dat eens proberen! We namen plaats op de bank die aan het aquarium vastzat en staken onze voeten in het water. IEEEW! Ik trok meteen mijn voeten er weer uit. Wat vond ik dat een vies en eng gevoel zeg, die visjes aan je voeten. Ik moest er niets van hebben en heb daarom mijn schoenen maar weer aan gedaan. Rens vond het ook kietelen maar hij hield het wel vol om met zijn voeten in de bak te blijven. Naderhand hebben we nog een voeten massage gedaan, waarbij je in een luie stoel mag gaan liggen. Heerlijk zeg, een half uur je voeten laten masseren voor 150 baht (ongeveer 3 euro) dat hoef je in Nederland niet te proberen!

Woensdag 18 januari - Bangkok/Chiang Mai

Vanmorgen zijn we op tijd opgestaan zodat we de tassen weer netjes in konden pakken en de kamer op konden opruimen. Inmiddels zijn we al vertrouwd geraakt met de winkeltjes zoals de '7/11', uitgesproken als 'seven eleven'. Dit zijn kleine supermarktjes die in elke straat wel te vinden zijn. Hier verkopen ze van alles. Van shampoo tot nagellak, van kauwgum tot verlengsnoeren. En natuurlijk eten en drinken. We zagen al een aantal keer een tosti ijzer achter in de winkel op een tafeltje staan. Hoe komen we aan brood, kaas en ham? Dit was namelijk nergens in de winkel te vinden. Uiteindelijk bleek, dat ze in de koeling voorverpakte tosti's hadden. Deze warmt een dametje uit de winkel dan voor je op, et voila! Een 'heerlijke' tosti.

Na het eten hebben we bij het hotel uitgecheckt en zijn we op zoek gegaan naar een taxi. Dit keer hadden we het idee om de drukke straat Kao San Road uit te lopen, en een taxi om te hoek aan te spreken. Wellicht dat dat zou helpen zodat de chauffeur zijn meter aanzette. 3 taxi's staande gehouden, deze wilde geen meter aan doen. Toen kwam er uit het niets een aardige local op ons af en vroeg waar we heen moesten. Wij verteld dat we naar de luchthaven Don Muang moesten en hij regelde meteen een taxi met meter voor ons. Hadden we nu maar een spoedcursus Thais gevolgd en een aantal uurtjes zonnebank..

Aangekomen op het vliegveld was het even zoeken voor ons. We hadden de avond van tevoren de vliegtickets online geboekt. Maar omdat we online geboekt hadden, hadden we dus geen uitgeprinte boardingpasses. We hebben de streepjescode gescand op een apparaat, waar de stickers voor op de bagage uitrolde. Hiermee konden we naar de juiste balie, waarna we een uitgeprinte boardingpass meekregen. We hebben in een Thais tentje wat gegeten en zijn toen het vliegtuig in gegaan. We waren nog maar net de lucht in, of er werd al van alles aangeboden; eten, drinken, souvenirs, en ga zo maar door. Rens kon net twee sudoku's oplossen of de daling werd al ingezet. Dat is wel even wat anders dan een vlucht van 13 uur..

Aangekomen op de luchthaven van Chiang Mai werd meteen duidelijk dat het een wereld van verschil is met Bangkok. In Bangkok zag je veel hoge gebouwen en veel asfalt. Hier in Chiang Mai zijn er bijna geen hoge gebouwen en er is veel groen langs de wegen. Ook viel het op dat er geen 'normale' taxi's door de stad rijden die je zomaar aan kunt spreken. In Bangkok hoefde je je hand maar op te steken of ze stonden in een rij bij je om je naar je volgende bestemming te brengen. Hier ging dat even anders. Wij als doorgewinterde Nederlanders hadden het idee om buiten het parkeerterrein van de luchthaven een taxi aan te spreken. Met de gedachte dat het dan wat makkelijker was om over de prijs te onderhandelen. Echter, zagen we buiten deze parkeerplaats helemaal geen taxi's meer rijden!

Na een stukje te hebben gelopen stopte er een rode pick-up truck naast ons waar een norse, dikke, zwetende Thaise man in zat. We noemde de plaats waar we moesten zijn, hij knikte ja en wees achter in zijn truck. Ik zag Rens nog bedenkelijk kijken, maar ik dacht: kom op, we moeten wat meer vertrouwen hebben en we gokken het erop!

Voor de zekerheid hadden we toch onze offline navigatie app (Maps.me) aangezet, en zagen we na een tijdje dat deze chauffeur totaal de verkeerde kant op reed. We hebben de chauffeur laten stoppen en zijn zonder te betalen weggelopen. Een Engelse jongen die bij ons in de truck zat, stapte ook uit. Hij verbleef al wat langer in Chiang Mai en wist ons te vertellen dat er hier geen normale taxi's rondrijden die je zomaar kunt aanspreken langs de weg. Hadden we dit maar eerder geweten.. We zijn een guesthouse in de buurt ingelopen, en hebben gevraagd of zij een taxi voor ons konden regelen naar de plaats van het hotel dat we op internet gevonden hadden (nog niet geboekt). De mevrouw achter de balie sprak gebrekkig Engels en kon het ook moeilijk verstaan aan haar gefronste wenkbrauwen te zien. Maar ze sprak een rode pick-up truck aan (ja, voor haar stopte ze wel..) en ze regelde in het Thais met behulp van onze navigatie app dat we bij ons hotel zouden komen. Waren wij even blij dat het dit keer wel goed ging. Zie je, toch wat meer vertrouwen in de mens hebben.

Bij aankomst bij het hotel waren we blij verrast. Het zit in een jungle achting gebied en het hotel staat op houten palen. De eigenaar stond achter de balie en sprak tot onze verbazing best goed Engels. Best goed Engels betekend hier in Thailand dat je je verstaanbaar kunt maken. Goede zinnen maken kunnen ze niet. Maar goed, met handen en voeten kom je ook een heel eind, en wij zijn ook geen toppers in Engels. Over de prijs hebben we wat onderhandeld, waarna we geboekt hebben voor 2 nachten. Als het goed zou bevallen, kunnen we altijd nog nachten bij boeken. Omdat het voor de taxi chauffeurs blijkbaar lastig te vinden is, gezien het niet binnen 'the old town' ligt, vroegen wij ons af hoe we dat in het vervolg konden doen als we voor een excursie of wat dan ook weg wilde gaan. De oh zo vrolijke eigenaar vertelde dat we dan gratis gebruik kunnen maken van een pendeldienst naar de stad. Ideaal! We zagen ook veel folders liggen bij de receptie. We namen er een aantal mee naar de kamer en hebben later aan de eigenaar gevraagd of hij wat dingen voor ons zou kunnen reserveren. En dat deed ie maar al te graag. Wat we nu op de planning hebben staan, is voor morgenavond een 'cooking class', waarbij we beide 5 gerechten naar keuze gaan maken en een dagtrip naar een olifantenreservaat waar we de olifanten gaan wassen en voeren en waar we dingen te horen krijgen over het verblijf van de olifanten. Over de transfers hoeven we ons geen zorgen te maken, want we worden bij ons hotel opgehaald en we worden hier ook weer afgezet als het afgelopen is. We hebben er nu al zin in!

Vanavond zijn we even naar de 'night market' in old town' geweest. Ook hier was, net als in Bangkok, weer van alles te koop. Kleding, eten, sjaals, zeepjes, en noem het maar op! Wat hier ook op de markt lag, en wat we in Bangkok niet gezien hebben, dat waren gedroogde insecten in fotolijstjes; IEEEW! Nu maar hopen dat we die in het echt niet tegenkomen!

We zijn door Kay (iemand die hier in het hotel werkt) gebracht, en hij heeft ons ook weer opgehaald. We kregen zijn telefoonnummer en konden bellen als we weer terug wilden. Op de heenweg zaten we met twee Duitse vrouwen in de auto. Met hen hebben we afgesproken om ook weer samen terug te rijden. We spraken een tijd en plaats af en zijn daar toen opgehaald door Kay.

Tot de volgende blog!

p.s. Foto's proberen we weer te uploaden onder het kopje 'foto's' rechts bovenin.

Bangkok

Zaterdag 14 + zondag 15 januari - Amsterdam/Bangkok

Nadat Rens zijn ouders ons op Schiphol hadden afgezet, zijn we onze vakantie begonnen volgens de traditie: Koffie bij de Starbucks! Na het inchecken en eten, konden we al snel boarden. Helaas duurde het twee uur voor het vliegtuig uiteindelijk opsteeg, maar dat mocht de pret niet drukken. We wisten dat we een maaltijd aangeboden kregen, maar niemand had er bij verteld dat dat al meteen aan het begin zou zijn. En wij hadden net gegeten bij het welbekende fastfoodrestaurant met de gele 'M'. We konden kiezen uit twee menu's; met kip of met rundvlees. We kozen beide voor kip: Stir fried chicken in three cup sauce served with steamed rice. Toen we het voorgeschoteld kregen, keken we elkaar aan en schoten in de lach. Rens zei nog: 'Als je broer dit ziet, zal die zeggen; dat geef ik nog niet eens aan een hond!' En inderdaad, na twee happen werd deze gedachte bevestigd, flauwe hap. De tekst op het menu zag er veelbelovender uit. Na het eten hebben we beide zo'n vier uurtjes geslapen. Toch blij dat we een slaappilletje bij ons hadden, anders hadden we waarschijnlijk helemaal geen oog dicht gedaan. De rest van de uren hebben we gesleten met muziek luisteren, filmpje kijken en het spelen van spelletjes op het schermpje. Dominique heeft zelfs sudoku gespeeld, wie had dat gedacht. Het 'ontbijt' dat we kregen in het vliegtuig was niet heel veel beter dan het avondeten; chorizo and Edam Cheese, chicken ragout and egg frittata served with pesto fusilli pasta with seasonal fruit. Ach, onze bloedsuikers waren weer op pijl dus we zouden na het landen in een keer door kunnen naar het hotel.

Om 16.30 uur Thaise tijd landden we op de luchthaven in Bangkok. Nog even snel onze Arrivel Card ingevuld. Het is geen visum, en het schijnt er ook niks mee te maken te hebben. Waar het daadwerkelijk voor is mag Joost weten, maar dat we hem goed moeten bewaren voor de terugreis weten we wel. Onze backpacks lagen al op de bagageband, dus we konden na de douane al snel doorlopen naar de uitgang. Gauw even omgekleed, want het temperatuursverschil was meteen voelbaar. In Nederland was het zo'n 6 graden toen we vertrokken, hier was het 35 graden. Met de roltrappen naar beneden, aangekomen bij het metrostation, kochten we twee tickets naar Paya Thai. Jawel, 45 bath totaal. Omgerekend zo'n 1 euro en 10 cent. Vanuit Paya Thai zijn we met een roze taxi naar Kao San Road gebracht, de straat waar ons hotel zich bevond. We zagen er met onze backpacks op de rug en gewone tassen op de buik natuurlijk uit als op en top toerist. De uitgelezen kans voor de Thai om geld te verdienen. De eerste taxi wilde geen meter aanzetten en zou ons dan voor 400 baht op de plaats van bestemming willen brengen. Gelukkig waren we goed voorbereid en wisten we dat we voor dit taxi ritje nooit meer dan 100 baht moesten betalen, dat zou een 'normale' prijs zijn hier. Uiteindelijk zijn we toch bij een taxi ingestapt die de meter niet aan wilde zetten, maar die ons voor 100 baht wel wilde brengen. Stiekem stond de meter wel aan zagen we, en hadden we voor 70 baht klaar geweest. Ach, kunnen die mensen ook een toetje eten vanavond.

Het was even zoeken naar het hotel. Het zijn smalle straatjes die de drukke straten vol kraampjes, winkeltjes en restaurantjes met elkaar verbinden. Gelukkig hebben we een navigatie app die we offline kunnen gebruiken, en konden we het redelijk goed vinden. Na het inchecken in het hotel en het wegleggen van de backpacks, zijn we Kao San Road op gegaan om wat te eten en te drinken. Wat meteen duidelijk wordt, is dat de Thai hier leeft van het toerisme. Toch zijn ze niet opdringerig, wat we ergens wel verwacht hadden. Het is een vriendelijk volk. Wanneer zij bijvoorbeeld per ongeluk tegen je aan lopen, buigen ze voor je. Of na het betalen van het eten ook, als teken van dank.

Het wemelt hier van de streetfood kraampjes, dus wat doe je dan? Juist, een bananenpannenkoek met Nutella kopen! En oh wat is dat lekker. We zullen dit vast en zeker nog vaker gaan eten deze vakantie. Als avondeten hebben we Pad Thai gegeten; een soort bami slierten met groente, kip, ei, peper en andere heerlijke kruiden. Ook hier verbaasden wij ons weer over de prijs, 100 baht totaal. Omgerekend ongeveer 2 euro 50. Het is wel even schakelen met het omrekenen en de lage prijzen hier, maar dat zal de komende dagen wel makkelijker worden.

Maandag 16 januari - Bangkok

Vandaag ging al vroeg de wekker, want we hadden onze eerste excursie gepland staan: fietstour door Bangkok. Omdat we Bangkok nog niet in daglicht hadden gezien, hadden we geen idee hoe we daar moesten komen. We hadden een adres op internet gevonden en deze aan de taxi chauffeurs laten zien. Wat veel mensen op de 'tips thailand' Facebook groep zeggen, is dat je moet afspreken dat de chauffeur de meter aan zet. Wij hebben denk ik wel 6 taxichauffeurs aangesproken, maar geen van alle wilde de meter aan doen. Geen idee hoe de andere backpackers dat dan doen, maar wie weet komen we daar nog wel achter.

Aangekomen bij 'Co van Kessel Bangkok Tours (van oorsprong Nederlands bedrijf), kregen we een geel touwtje om. Een heel vrolijk Thaise vrouw zei: 'Yellow team, the winning team!' Wat ervoor zorgde dat de groep meteen los kwam en contact met elkaar zocht. Door een klein voorstelrondje wisten we dat we met verschillende nationaliteiten in de groep zaten: Frans, Zuid-Afrikaans, Canadees en Nederlands. We reden door veel smalle straatjes van Bangkok, waar we de echte armoede onder ogen kwamen. Dit is een heel ander deel van de stad dan waar wij overnachten. Wat een groot verschil. Rens zei nog: 'Ik merk nu echt dat ik in een ander werelddeel ben'. Er lagen veel zwerfhonden in de nauwe steegjes. En katten die extreem mager waren en waarvan soms de staart een stuk korter was. Het is zo bizar om dat te zien, je zou ze bijna mee naar huis nemen. Maarja, wij hebben 'dikke' Nala al. (Sorry Nala, dat heeft Rens er in gezet!) Ook werd er in de smalle straatjes veel eten bereid. De ene keer rook het heerlijk, de andere keer kwam er een walm tegemoet alsof er iets al weken lag te rotten. Tussendoor maakte we korte tussenstops en kregen we wat te eten en te drinken. Waar we ook zijn geweest met de tour, is de Flower Market, de Wat Kalayanamitr en Chinatown. Onze goedlachse gids Sandra vertelde dan in het Engels kort wat over de bezienswaardigheden. Je moest wel goed luisteren wat ze zei. Library klonk uit haar mond als 'leiballie', wat ook wel weer voor een hoop humor zorgde onder de Nederlanders.

Na afloop van de tour zijn we met de twee Nederlandse stellen die ook bij ons in het team zaten, teruggegaan richting Kao San Road. Dit keer hebben we niet de taxi gepakt, maar de waterbus. Weer een ervaring rijker. De waterbus vaart heen en weer over de Menam rivier, waardoor je gemakkelijk overal naartoe kunt in Bangkok zonder telkens deel te nemen aan het drukke verkeer. Goed dat we dit nu weten, kunnen we in het vervolg ook op deze manier de stad verkennen.

Na een drukke ochtend en middag, hebben we lekker aan het zwembad gelegen dat bovenop ons hotel te vinden is. Terwijl we dit schrijven, zitten we op Cloud 47, een rooftop bar in het luxere gedeelte van Bangkok. Een lekker windje, en een cocktail erbij. Wat wil een mens nog meer? Toen Dominique net klaar was met het maken van een panorama foto met de Nikon camera en het statief, kwam de manager aanlopen dat er niet met een statief gefotografeerd mag worden. Helaas meneer, we hebben ze al gemaakt ;-) hihi.

En we waren het bijna vergeten er bij te vermelden, maar het weer is hier prima. Zo'n 30 graden en overdag veel zon. Later op de middag wat bewolking maar dat was wel even lekker toen we aan het zwembad lagen.

Foto's van deze dagen in Bangkok kunnen jullie vinden onder het kopje 'foto's' rechts bovenin.

Tot blogse!

p.s. Sorry voor de mails die jullie krijgen als jullie je mail adres hier hebben acbbtergelaten. We moeten soms nog wat wijzigen en helaas krijgen jullie daar ook telkens bericht van. Dit doen we niet expres.